15.12.07

Big brother is watching you!

Τα αδέρφια είναι μπελάς! Μεγάλος μπελάς!
Σας έχω μιλήσει αλήθεια για τον αδερφό μου; Όχι; Μεγάλη παράλειψη!
Καταρχάς είναι τέσσερα χρόνια μικρότερος μου. Τελευταία όμως την έχει δει "μεγάλος αδερφός"! Και θέλει να με... ελέγχει! Σχολιάζει τις παρέες μου και κυρίως τους άντρες της ζωής μου... Κάνει κριτική, δίνει συμβουλές, εγκρίνει ή δεν εγκρίνει (κυρίως το δεύτερο) αυτά που κάνω. Επίσης κατά καιρούς προσπαθεί να παρέμβει!
Κάποια στιγμή μάλιστα, μεταξύ αστείου και σοβαρού, δήλωσε σε έναν φίλο μου ότι αφου με... χάλασε πρέπει να με πάρει! Καταλαβαίνετε, για να αποκαταστήσει την τιμή μου! (σε τέτοια φάση τι κάνεις; γελάς ή τον πλακώνεις στο ξύλο; όχι, πείτε μου!)
Αφήστε που τελευταία με απειλεί ότι θα με κλείσει σε μοναστήρι!
Γιατί του τα λες, θα μου πείτε... Σαφώς δεν του λέω τα πάντα. Τότε θα με είχε κλείσει σίγουρα στο μοναστήρι! ;)
Αλλά το ωραίο με το να έχεις αδέρφια είναι ότι έχεις κάποιον να μιλάς. Βασικά ότι έχεις κάποιον που είναι υποχρεωμένος να σε ακούει εννοώ! Πέρα από την πλάκα, πολύ χάρηκα όταν πριν δυο χρόνια καταφέραμε να αρχίσουμε να μιλάμε με τον αδερφούλη μου. Να μιλάμε δηλαδή χωρίς άναρθρες κραυγές, πολεμικές ιαχές και σφαλιάρες! Κι έχουμε κάνει αρκετές ενδιαφέρουσες συζητήσεις. Αλλά μάλλον σε κάποια θέματα έχουμε πολύ διαφορετικές απόψεις! Ή ίσως πολύ ίδιες για να μπορεί να τις δεχτεί... Γιατί, οκ να τα κάνει αυτός που είναι κι άντρας στο κάτω κάτω, αλλά εγω; Ντροπή και αίσχος! :Ρ
Τώρα γιατί τα γράφω όλα αυτά; Γιατί του έλεγα ότι αύριο σκέφτομαι να κατέβω Πάτρα. Με σκοπό να συναντήσω κάποιον. Κάποιον που ούτε κατά διάννοια δεν εγκρίνει! Και που αν έκανα κάτι μαζί του θα φρόντιζε να με αποκληρώσουν, θα μου ξύριζε το μαλλί και θα με έκλεινε στο σπίτι! Κι ας πούμε ότι δεν είναι ανάγκη να ξέρει τι έκανα και τι δεν έκανα... Δήλωσε όμως ότι θα κατέβει κι αυτός μαζί μου! Αυτοπροσκλήθηκε ήδη! Κι έχει σκοπό να μη με αφήσει από τα μάτια του! Τα νεύρα μου!!!

14.12.07

Πέσε πίτα να σε φάω!

Εξαιρετικά αφιερωμένο, για άλλη μια φορά, στη Ν.!
Η οποία αν δεν αλλάξει μυαλά θα μείνει αιωνίως μόνη!
Η Ν. κατά καιρούς διατυπώνει κατί καταπληκτικές θεωρίες, αντίστοιχες ίσως μόνο με αυτές του Γ.!
Όπως έχω ξαναπεί, είναι της λογικής "πέσε πίτα να σε φάω"... Και σχεδόν το παραδέχεται! Δεν κάνει καμία κίνηση και περιμένει ο άλλος α) να μυρίσει τα νύχια του και β) να την προσεγγίσει χωρίς όχι απλά να του δώσει το παραμικρό πάτημα αλλά κι ενώ κρατάει μια όσο πιο κλειστή στάση γίνεται απέναντι του. Κι εδώ κολλάει το "σχεδόν το παραδέχεται"! Γιατί η ίδια θεωρεί ότι ναι μεν δεν κάνει αυτή την πρώτη κίνηση αλλά τουλάχιστον κάνει το ανθρωπίνως δυνατό από την πλευρά της! Μα βέβαια! Το ανθρωπίνως δυνατό όμως για τη Ν. απλά σημαίνει ότι δεν τον βρίζει και δεν αλλάζει πεζοδρόμιο όταν τον βλέπει!
Αυτή την περίοδο τεστάρει τα όρια της υπομονής ενός συναδέλφου της! Η γενική εικόνα είναι ότι κι αυτός γουστάρει... Αλλά εγώ προσωπικά πολύ τον καταλαβαίνω αν τελικά παραιτηθεί γιατί δε μπορεί να αποκωδικοποιήσει τη φιλενάδα μου! Τις προάλλες μιλούσαν οι δυο τους και κάποια στιγμή την πιάνει αγκαλιά. Καλό σημάδι θα μου πείτε, έτσι; Και ποια θα ήταν μια νορμάλ αντίδραση; Η... ανθρωπίνως δυνατή λοιπόν αντίδρασης της Ν. ήταν ότι... τον άφησε να την πάρει αγκαλιά! Ναι, ναι, του το επέτρεψε! Όχι, προφανώς δεν αντέδρασε με κανέναν άλλο τρόπο. Ούτε χαμόγελο. Ούτε τίποτε. Έκανε ό,τι μπορούσε λέμε η κοπέλα! Να ξεπεράσει τα όρια της; Ε, μα ποτέ!

Κι η τελευταία της θεωρία είναι ότι θέλει σχέση! Ναι, το ξέρω, πολύς κόσμος θέλει. Αλλά όχι με την ίδια λογική! Γιατί η Ν. καταβάθος θα προτιμούσε φάσεις και σχέσεις της βδομάδας. Αλλα - πολλά αλλά υπάρχουν εδώ - επειδή καταρχάς δε βρέχει άντρες κάθε μέρα κι επειδή το "πέσε πίτα να σε φάω" δεν είναι κι η καλύτερη τακτική για να έχεις κάθε βδομάδα άλλον, έχει καταλήξει ότι οκ, θα κάνει την καρδιά της πέτρα και θα κάνει σχέση με τον επόμενο (ήρωα) που θα βρει! Έτσι, για να μην είναι συνέχεια στο ψάξιμο! Για πρακτικούς λόγους που λέμε!

Υ.Γ. Καλά, πριν αρχίσετε να τη θάβετε, κατά βάθος όλοι λίγο πολύ και το έχουμε σκεφτεί κι ίσως το έχουμε κάνει το τελευταίο. Απλά δεν το παραδεχόμαστε τόσο ανοιχτά και ωμά. ;)

13.12.07

Μήπως είμαι αλλήθωρη;;;

Ειλικρινά δηλαδή... Μήπως είμαι και δεν το ξέρω! Ή μήπως κάποιοι άντρες έχουν υπερβολικά μεγάλη αυτοπεποίθηση;
Κάθομαι με μια φίλη σε μια τρεντοκαφετέρια στο κέντρο. Από αυτές που γενικά δεν μου πολυαρέσουν αλλά βαριόμουν πραγματικά να περπατήσω άλλο και συμβιβάστηκα! Περιτριγυριζόμαστε από πλαστικό σε φλούο χρώματα. Κι από τρέντηδες! Οι καφέδες στον κατάλογο τελειώνουν όλοι σε -cinο. Η σερβιτόρα γράφει την παραγγελία σε palmtop. Και από τα ηχεία ακούγονται μπιτάκια.
Λίγη σημασία βέβαια έχει ο χώρος. Εγώ είμαι με καλή παρέα οπότε είμαι καλά!
Κάποια στιγμή, δυο τραπέζια παρακάτω έρχεται και κάθεται ένα παιδί από τη σχολή. Από αυτούς που ξέρεις, γνωστή φυσιογνωμία, το όνομα του πρέπει να αρχίζει από Μ... Τέλος πάντων από αυτούς με τους οποίους καλημερίζεσαι ευγενικά κι ακόμα δε θυμάσαι πως τον λένε και ποιος στον σύστησε. Στα πλαίσια λοιπόν του τυπικού χαιρετισμού του γνέφω και του χαμογελάω.
Και τσουπ! Από το ενδιάμεσο τραπέζι πετάγεται ένας τυπάς με γυαλλί ηλίου, κορδώνεται και πλησιάζει.
- Γεια... μου λέει. Αναρωτιόμουν πότε θα το πάρεις απόφαση να μου κάνεις ένα σήμα. Σε βλέπω τόση ώρα που κοιτάς...
Πού κοιτάω ρε παιδιά;;;
Πού κοιτούσα και δεν το είχα καταλάβει;;;
Και τώρα τι λες;
Με συγχωρείτε, λάθος καταλάβατε, εγώ τον... πισινό σας χαιρέτησα;
Ή μήπως λες:
Καλά ρε φίλε, πόσο ψώνιο είσαι; Όλος ο κόσμος γύρω από σένα νομίζεις ότι γυρίζει;
Ή μήπως το βλέπεις πιο... καλλιτεχνικά και σιγοτραγουδάς:
Όμως εκείνη κοίταγε να βρει το σερβιτόρο...

Για να είμαι ειλικρινής δεν απάντησα τίποτε από όλα αυτά... Η φίλη μου έβαλε τα γέλια, μ' έπιασε κι εμένα ένα νευρικό. Ο άλλος είχε μείνει όρθιος δίπλα στο τραπέζι κι αναρωτιόταν τι συμβαίνει. Είχε γυρίσει κι όλο το μαγαζί και κοίταγε. Γενικά μια σουρεάλ κατάσταση!
Κάποια στιγμή κατάφερα να ψελίσω ένα "χίλια συγγνώμη, δεν κοίταγα εσένα, το παιδί πίσω χαιρέτησα". Ο τυπάς, ο οποίος μετά από τόσο γέλιο πρέπει να είχε αρχίσει να ψυλιάζεται ότι κάποιο λάκο είχε η φάβα, μουρμούρισε κάτι ακατανόητο και ξαναγύρισε στην παρέα του. Και πέντε λεπτά αργότερα εγώ κι η φίλη μου είχαμε πληρώσει και φύγει!

12.12.07

Φασώθηκα με το ντελιβερά!

Ναι! Ναι! Επιτέλους θα μου πείτε... Πόσο καιρό τραβάει πια αυτή η ιστορία;
Το θέμα είναι βέβαια ότι πάλι δεν άκουσα τις σοφές συμβουλές που μου έδωσε το Sourotiri. Και παρήγγειλα από αυτό το σουβλατζίδικο ενώ ούτε διάθεση ιδιαίτερη είχα, ούτε ξυρισμένα πόδια κι επίσης φορούσα μια καταπληκτική ροζ καρό πιτζάμα! Όλα αυτά βέβαια δεν τα σκέφτηκα παρά την τελευταία στιγμή που άκουσα το κουδούνι και σκέφτηκα "κι αν είναι αυτός;"!
Και φυσικά ήταν αυτός...
Και φυσικά κατά τα γνωστά ήταν ιδιαίτερα ευγενικός και γλυκός. Και παρά την απαράδεκτη συμπεριφορά μου την προηγούμενη φορά (εδώ) δεν πτοήθηκε διόλου κι έσκυψε να με φιλήσει στο μάγουλο. Ε, πόσες φορές πια να τα κάνω λίμπα; Αυτή τη φορά τον φίλησα κι εγώ!
Βασικά το έκανα σχεδόν με το ζόρι... Χωρίς ιδιαίτερη διάθεση. Και κυρίως για να μην κοπανάω πάλι το κεφάλι μου στον τοίχο. Και γιατί πόσες φορές μπορείς πια να πεις όχι πριν βαρεθεί και σε διαολοστείλει κι ο άλλος;
Σύντομα λοιπόν βρεθήκαμε μέσα στο διαμέρισμα, με το μπουφάν του να στάζει ακόμα (έβρεχε κιόλας). Το κράνος και τα σουβλάκια παρατημένα κάπου στο πάτωμα. Κι εμένα κολλημένη στον τοίχο...
Κάπου χαμένη ανάμεσα στη φαντασίωσή μου και στο παράλογο της όλης κατάστασης...
Η όλη φάση πρέπει να κράτησε κανένα δεκάλεπτο. Όχι, δεν έκανα κάτι παραπάνω... (καταρχάς γιατί είχα για άλλη μια φορά παραβεί τον χρυσό κανόνα της Α. "έσω έτοιμη" και κατά δεύτερον γιατί δεν ήμουν κι απόλυτα αποφασισμένη... μάλλον μπερδεμένη θα έλεγα)
Φεύγοντας μου είπε το όνομά του. Και μου είπε να ζητάω να μου φέρνει αυτός τις παραγγελίες!
Δε νομίζω ότι θα το κάνω...
Καταρχάς γιατί... δε συγκράτησα το όνομά του! (ναι, οκ, είμαι απαράδεκτη... το ξέρω!)
Κι έπειτα ντρεεεεπομαι!

Λέω να το αφήσω στην τύχη του κι ό,τι γίνει...


Υ.Γ. Δεν το είχα σκεφτεί μέχρι που το ρώτησε μια φίλη, αλλά αν αυτός μου έρθει επίσκεψη κάποια στιγμή εκτός ωραρίου; Τι κάνω; Η φάση με εξιτάρει όσο αυτός είναι ο "ντελιβεράς". Αλλιώς δεν έχω ιδέα τι θα έκανα... Μάλλον ΔΕΝ θα έκανα...

Y.Γ.2 Δε θέλω σχόλια για το "φασώθηκα"... :Ρ

11.12.07

Σημάδια...

Μου αρέσουν τα σημάδια... Πιπιλιές, γρατζουνιές, μελανιές... Για να είμαι ειλικρινής, το σεξ το θέλω άγριο, βίαιο, παθιασμένο...
Προτιμώ τα σημάδια σε σημεία όχι τόσο εμφανή... Σημάδια που θα μπορώ να βλέπω μόνο εγώ αναπολώντας μια νύχτα...
Δεν μου αρέσει να τα επιδεικνύω... (αλλά δε θα κυκλοφορώ και με κασκόλ μες στο καλοκαίρι...)

Γιατί όμως κάποιος αφήνει σημάδια; Είναι πράγματι ένδειξη πάθους; Αδυνατεί εκείνη τη στιγμή να σταματήσει; Ή είναι κι ένα μαρκάρισμα; Μια δήλωση ιδιοκτησίας;
Έχουμε ωριμάσει ή υποκινούμαστε από τα ίδια ένστικτα που είχαμε στο λύκειο;

Αν αντιληφθώ ότι κάποιος το κάνει με αυτόν το σκοπό το πιο πιθανό είναι να γελάσω...
Δε μπορείς να μου προκαλέσεις τέτοιο πρόβλημα. Δε μπορείς να με εμποδίσεις να κάνω κάτι απλά και μόνο επειδή η οδοντοστοιχία σου είναι αποτυπωμένη στον ώμο μου.
Ίσα ίσα που δημιουργείς μια αίσθηση απαγορευμένου!
;)



Εγώ δε συνηθίζω να αφήνω σημάδια...
Υποσυνείδητα φαντάζομαι...
Δε θέλω ούτε να προσφέρω "λάφυρα"...
Ούτε να δημιουργώ προβλήματα...

7.12.07

Χρααατς!

Ο πρωταγωνιστής ρίχνει την κοπέλα στο κρεβάτι. Της βγάζει τα ρούχα ενώ τη φιλάει με πάθος. Και χρααατς! Της σκίζει τα εσώρουχα! Και...

Τι και; Σε ποια ταινία το είδατε αυτό; Και πως σας ήρθε να το εφαρμόσετε;
Ξέρετε πόσο κοστίζει ένα σουτιέν; Όχι, πείτε μου! Έχετε την παραμικρή ιδέα;

Τι πάθος και κολοκύθια; Με δουλεύεις;

Στο σεξ όλα επιτρέπονται. Και το πάθος συχνά προκαλεί ατυχήματα. Από γρατζουνιές και πιπιλιές που μια ζωή καλύπτουμε για να μην τα δουν οι γονείς μας, οι καθηγητές μας, το αφεντικό μας... Πιασμένη μέση, στραβολαίμιασμα... Κατά κάποιο τρόπο θεμιτά (αυτό με τις πιπιλιές υπόσχομαι να το αναπτύξω σε άλλο κείμενο)...
Αλλά αυτό με τα εσώρουχα; Μπορεί να το έχω φαντασιωθεί, να με εξιτάρει σαν ιδέα, να το βρίσκω απόλυτα διεγερτικό... Στην πράξη όμως, ευχαριστώ, δε θα πάρω! Δεν μπορώ βλέπεις να το ξέρω από πριν για να μη βάλω το αγαπημένο μου... Αυτό για το οποίο έσκασα 90 ευρώ... Ή αυτό που με βολεύει τόσο μα τόσο πολύ κι είναι το μόνο που μπορώ να βάλω με την αγαπημένη μου κόκκινη μπλούζα...
Δε μπορώ να το προγραμματίσω λοιπόν, κι αυτό το "χρααατς" μπορεί να είναι καταστροφικό για την εξέλιξη της βραδιάς... Όσο και να σε θέλω, τη στιγμή που θα ακούσω το χρατς, το πιο πιθανό είναι να ξενερώσω! Να εκνευριστώ! Να πελαγώσω...
Ναι, μπορεί και όχι... Μπορεί να το κάνεις την κατάλληλη στιγμή. Μπορεί να το κάνεις έτσι που να μη με νοιάζει ότι κι αν είναι αυτό που φοράω... Μπορεί να είναι το πιο ερωτικό πράγμα που μου έχει συμβεί.
Αλλά είσαι έτοιμος να πάρεις αυτό το ρίσκο;

Μου έχουν σκίσει αρκετές φορές τα εσώρουχα... Δε θυμάμαι κάποια που να το απόλαυσα 100%. Που να μην έκανα έστω τη σκέψη "όχι ρε γμτ, όχι αυτό...". Ή ακόμα χειρότερα "λες να μπορώ να το ράψω;"... (όχι ακριβώς κατάλληλες σκέψεις κατά τη διάρκεια του σεξ...)
Πιο καταστροφική νομίζω ότι ήταν η φορά που ένας τύπος μου έσκισε το σουτιέν ενώ ήμασταν σπίτι του. Κι έπρεπε μετά να βρω τρόπο να γυρίσω στο δικό μου! Κι ήταν και καλοκαίρι, να πεις ότι θα φορούσα το μπουφάν και κάπως θα την έσωζα την κατάσταση! Και δεν είχε καν κλωστή και βελόνα... Τι το θυμήθηκα τώρα αυτό; Ουφ!

Δεν ξέρω... Αυτά που γράφω πιθανότατα δεν είναι γενικός κανόνας...
Αλλά να... Αν θέλετε ντε και καλά να σκίσετε κάτι προτιμήστε τα κάτω... Α! Και μην σκεφτείτε ούτε στιγμή ότι κι αυτών η τιμή πάει ανάλογα με την... ποσότητα του υφάσματος! ;)
Ή στην τελική πάρτε μας δώρο ένα σετάκι με αυτόν τον σκοπό! (ξανά ;))

6.12.07

Η μέρα που ξαναείπα όχι στο σεξ!

Ε, αν πεις μια φορά όχι μάλλον παίρνεις το κολάι! Ή απλά δεν πάω καλά τελευταία!
Τις προάλλες είχα βγει με μια παρέα που αποτελείται κυρίως από ζευγάρια! Και που έχουν φαγωθεί να μου βρουν γκόμενο! Κάθε φορά που βγαίνουμε μου κουβαλάνε κι άλλον υποψήφιο... Άραγε ξέρει κι αυτός γιατί τον φέρνουν ή μόνο εγώ έχω την τιμή να το γνωρίζω;
Μέχρι πρότινος όλοι όσοι μου είχαν φέρει μου ήταν πλήρως αδιάφοροι (με εξαίρεση έναν συμπαθητικούλη τον οποίον όμως πρόλαβε και τον πήρε η Α....). Και γενικά αυτά τα... προξενιά μου φαίνονται πολύ ανόητα! Όχι βέβαια ότι θα με χάλαγε να γνωρίσω μερικά καινούρια άτομα, έστω και σαν παρέα.
Για τον Γ. δε μου είχαν παρουσιάσει βιογραφικό. Μάλλον τους προέκυψε τελευταία στιγμή. Τους φάνηκε καλή περίπτωση κι ότι θα ταιριάζαμε και μας έσυραν για κρασί στο Θησείο.
Πραγματικά περάσαμε πολύ ωραία κι ο Γ. είναι ενδιαφέρον άτομο! Είναι και λίγο κομπιουτεράς οπότε βρήκαμε κι ένα κοινό σημείο και πιάσαμε την κουβέντα για πολλές πολλές ώρες. Κατά τη μία οι... καλές προξενήτρες αποφάσισαν ότι έπρεπε να αποχωρήσουν και μας άφησαν μόνους μπας και γίνει το μοιραίο!
Λοιπόν μείναμε στο Θησείο μέχρι που έκλεισε το μαγαζί και μετά μεταφερθήκαμε σε κάτι παγκάκια παρακάτω μιλώντας ατελείωτα και με τον Γ. να προσπαθεί να μου ρυθμίσει το wifi στο κινητό (δεν υπάρχει κανένα πονηρό υποννοούμενο! κυριολεκτικά αυτό προσπαθούσε να κάνει!). Πρέπει να αποφασίσαμε να γυρίσουμε σπίτια μας (ήταν κι εργάσιμη η επόμενη) κατά τις εφτά το πρωί!
Υπό νορμάλ συνθήκες το μυαλό μου ήδη θα έκανε σκέψεις του στυλ "σπίτι μου ή σπίτι σου;" και θα αναζητούσα το σωστό timing για το πώτο φιλί! Οι συνθήκες όμως εξακολουθούσαν να μην είναι νορμάλ! Οπότε ακριβώς τη στιγμή που ο Γ. έκανε μια κίνηση να με φιλήσει μπήκα στο πρώτο ταξί που ήταν σταματημένο στην πιάτσα κι έφυγα! Για να κοπανήσω βέβαια μετά με την ησυχία μου το κεφάλι μου στον τοίχο!
Θα μου πει κανείς τι έχω πάθει; Δεν είμαι εγώ! Οι πράξεις μου δεν ταιριάζουν με τις απόψεις μου. Οι συνειδητές μου αποφάσεις με τις ασυνείδητες! Έχω αρχίσει να γίνομαι... φυσιολογική;;;

Υ.Γ. Να του στείλω κανένα μήνυμα; Παίζει να σώζεται η κατάσταση ή με θεώρησε τελείως τρελή;

5.12.07

Η μέρα που είπα όχι στο σεξ!

Γενικά περνάω μια φάση που - όπως το έθεσε ένας φίλος - μαζεύω χαρακιές στο μαχαίρι μου. Κοινώς ψάχνω νέες εμπειρίες. Δεν έχω διάθεση για σχέσεις και δεσμεύσεις. Γενικά ψάχνομαι.
Για τον ντελιβερά μου σας έχω μιλήσει, σωστά; Τον τελευταίο καιρό, και αφού οι μαγειρικές μου ικανότητες δε βελτιώθηκαν στο ελάχιστο, ο ντελιβεράς μου χτύπαγε συχνά πυκνά το κουδούνι! Ναι, ο ίδιος! Κι είχε μάλιστα αρχίσει κι ένα φλερτ που πολύ με διασκέδαζε! Διακριτικό, ρομαντικό, σχεδόν ιπποτικό! Το οποίο συμπεριλάμβανε χειροφίλημα, κομπλιμέντα και γενικά πράγματα που υπό νορμάλ συνθήκες θα με ξενέρωναν! Αν τα συνδιάσεις δε με γύρο πίτα, τζατζίκι, πατάτες και κρεμμύδια ήταν μάλλον κωμικά! "Θέλω πάντα εγώ να σου φέρνω τα σουβλάκια σου"! Μα, δεν σας ακούγεται κάπως;
Λοιπόν λίγο η όλη φαντασίωση γύρω από το θέμα ντελιβεράς, λίγο η προαναφερθείσα κατάσταση αναζήτησης εγώ πολύ σκεφτόμουν να κάνω κάτι μαζί του! Κι απλά περίμενα την κατάλληλη ευκαιρία! (και την κατάλληλη παραγγελία... αν έχεις βάλει τζατζίκι στο σουβλάκι δε λέει... καταλαβαίνετε...)
Βέβαια κάθε φορά που εγώ ήμουν ψιλοαποφασισμένη ερχόταν άλλος ντελιβεράς και ξενέρωνα...
Είναι λοιπόν Κυριακή βράδυ, το ψυγείο μου είναι εφιαλτικά άδειο (κυριολεκτικά έχει μόνο νερό κι ένα σιρόπι για το βήχα), τα ντουλάπια μου είναι σε αντίστοιχη κατάσταση, είμαι απίστευτα πτώμα και ΠΕΙΝΑΩ! Και φυσικά παραγγέλνω σουβλάκια!
Να τονίσω ότι ήμουν πραγματικά κουρασμένη. Είχα μόλις επιστρέψει από ένα δωδεκάωρο δουλειάς και δε μπορούσα να πάρω τα πόδια μου. Επίσης είχα το μαύρο μου το χάλι. Το μόνο που χρειαζόμουν ήταν ένα καλό μπάνιο κι ένας καλός δεκάωρος ύπνος. Αντί γι αυτό όμως...
Αντί γι αυτό ήρθε ο ντελιβεράς μου! Αποφασισμένος να κάνει την κίνηση! Στα ίσια, και παρακάμπτοντας το χειροφίλημα, άρχισε να με φιλάει στο λαιμό! Το οποίο είναι το αδύνατο σημείο μου (κι αυτό είναι μείον μου, που λέει και το άσμα!)! Ναι, ομολογώ ανατρίχιασα κι υπό νορμάλ συνθήκες η συνέχεια θα ήταν ακατάλληλη για ανηλίκους. Αλλά οι συνθήκες δεν ήταν νορμάλ!
Γιατί εγώ του είπα απλά "όχι απόψε... είμαι πτώμα...", πήρα τα σουβλάκια κι έκλεισα την πόρτα!
Κατόπιν εορτής βάρεσα αρκετές φορές το κεφάλι μου στον τοίχο. Δεν πίστευα ποτέ ότι εγώ θα έλεγα όχι σε κάτι τέτοιο! Όσο κουρασμένη και να ήμουν!
Το είπα όμως... Κι έκτοτε δεν τον έχω ξαναπετύχει... :(

4.12.07

Τα πορτοκαλί μου εσώρουχα...

Έχω ένα μικρό φετίχ με τα εσώρουχα! Δε μπορώ να το κρύψω...
Έχω μια τεράστια συλλογή και τα φοράω ανάλογα με τις διαθέσεις και τις... προθέσεις μου!
Στα πρώτα ραντεβού συνήθως φοράω μαύρα. All time classic! ;)
Από κει και πέρα, είπαμε, ανάλογα!
Δεν μου αρέσουν τόσο τα κόκκινα. Ούτε οι πολλές δαντέλες... Και γενικά τα πολύ πρόστυχα (αν κι εννοείται ότι έχω και τέτοια)...
Μου αρέσουν τα πολύχρωμα, τα δήθεν αθώα! Τα σορτσάκια! Με τα φιογκάκια και τα σχεδιάκια! Και τα περίεργα χρώματα!
Γιατί τα γράφω όλα αυτά θα μου πείτε; Και μετά από σχεδόν δυο μήνες πλήρους αποχής από το blogging!
Η C Vs B επέστρεψε... Με πολύ υλικό... Αλλά, πρώτα πρέπει να γκρινιάξω!
Για τα πορτοκαλί μου εσώρουχα!
Τα πήρα από την Αγγλία! Είναι φούξια και ποστοκαλί, με δαντέλα και φιογκάκια και πουά και γενικώς εξέφραζαν άψογα τη χτεσινή μου διάθεση! Αισθανόμουν τόσο πορτοκαλί! :)
Τα φόρεσα λοιπόν περιμένοντας μια κάποια αντίδραση!
Καμία όμως;;;
Τίποτε;;;
Έχω ξαναγράψει ότι οι άντρες σπανίως προσέχουν τα εσώρουχα... Αλλά η χτεσινή αδιαφορία σχεδόν με εκνεύρισε!
"Γεια! Είμαι πορτοκαλί! Και φούξια! Αν ήμουν emoticon θα χαμογελούσα! Ίσως και να έβγαζα πονηρά και τη γλώσσα!"
Είμαι τρελή που θέλω να περάσω ένα μήνυμα με δυο κομμάτια ύφασμα;
Αν αύριο δηλαδή βάλω ένα άσπρο τεράστιο βαμβακερό βρακί πάλι δε θα πιάσεις κανένα υπονοούμενο;;;
Παραιτούμαι!