27.8.07

Εσείς ρωτάτε... Η C Vs B απαντά!

Μετά από άπειρες γκομενοσυζητήσεις και τόσα... χρόνια πείρας στο θέμα αποφάσισα να εγκαινιάσω μια νέα κατηγορία στο blog!
Αφού έτσι κι αλλιώς αναλύουμε εκτενώς τα - πάντα σχετικά με τις σχέσεις - προβλήματά μας, γιατί να μην αξιοποιήσουμε κιόλας αυτή τη γνώση;
Περιμένω λοιπόν τις ερωτήσεις σας (μιας και μάλλον έχουμε εξαντλήσει τις δικές μας). Κι ακόμα περισσότερο περιμένω τις απαντήσεις και τις ενστάσεις σας στα σχόλια!

Το πρώτο θέμα που λέω να αναλύσω, μιας και έχει βρεθεί μπροστά μου από δύο - όχι και τόσο διαφορετικές - πηγές, είναι το αν μπορεί να γουστάρεις κάποιον χωρίς να νοιώθεις την επιθυμία να τον φιλήσεις. Να σου βγάζει κάτι τρυφερό αλλά όχι απαραίτητα ερωτικό...

Η Ν. αναζητά συνεχώς τον Γ.. Προσπαθεί να κάθεται δίπλα του στα διαλείματα της δουλειάς. Ενοχλείται όταν φεύγει χωρίς να τη χαιρετήσει, αν περνά μια μέρα χωρίς να της πετάξει μια κακία ή μια σπόντα...
Από την άλλη δεν είναι καθόλου ο τύπος της. Δεν της προκαλεί κανένα πάθος. Αναγνωρίζει ότι αν έβγαιναν οι δυο τους για καφέ πιθανότατα δε θα είχαν τίποτε να πουν. Κι είναι σχεδόν σίγουρη ότι υπό φυσιολογικές συνθήκες δε θα έκανε τίποτε μαζί του!

Ο Κ. από την άλλη δε μπορεί να ξεκαθαρίσει πλήρως τα συναισθήματα του για την Ι. Όταν είναι αυτή στην παρέα είναι πάντα γλυκός κι ευγενικός μαζί της. Αλλάζει τον τόνο της φωνής του όταν της μιλάει. Την παίρνει αγκαλιά σε κάθε ευκαιρία. Της κάνει τα χατήρια...
Δε δέχεται όμως σε καμία περίπτωση ότι τα κίνητρα του είναι... σεξουαλικού περιεχομένου. Αποκλείει το ενδεχόμενο να κάνει κάποια παραπάνω κίνηση. Και δε μπορεί να τη δει ερωτικά.

Κανείς από τους δύο δεν θέλει λοιπόν σχέση. Κανείς όμως πάλι δε θα χαρακτήριζε ακριβώς φιλική την κατάσταση. Είναι μια λίγο πλατωνική φάση την οποία και θέλουν να διατηρήσουν έτσι.
Το αναλύουν και το ξανααναλύουν το θέμα χωρίς να βγάζουν άκρη... Εμένα όμως γιατί μου φαίνεται τόσο προφανές;

Ναι ρε Ν., επιβεβαίωση ζητάς. Θέλεις να σε ψάχνει. Να ασχολείται μαζί σου. Ακόμη κι αν δεν νοιώθεις τίποτε παραπάνω γι αυτόν είναι ωραίο να έχεις κάποιον που να σε γουστάρει. Κάποιον να σου τονώνει το ηθικό. Να σε κάνει να νοιώθεις ωραία για τον εαυτό σου.

Και, Κ. μου, η ανάγκη που σου καλύπτει η Ι. είναι αυτή για τρυφερότητα. Μια αγκαλιά, μια γλυκιά κουβέντα... Και δε θέλεις να διακινδυνέψεις να χάσεις αυτήν την επαφή. Δεν θεωρείς ότι αξίζει να θυσιάσεις αυτή τη σχέση για μια ερωτική και πιθανότατα ληξιπρόθεσμη...

Ρωτάτε αν κατά βάθος τους χρησιμοποιείτε; Ναι! Πιθανότατα. Αλλά είναι άραγε οπωσδήποτε κακό αυτό;

26.8.07

Τι δώρο θα μου πάρεις;

Ποτέ δεν είχα προσέξει τι μου έφερνε όποιος ερχόταν σπίτι μου. Σπανίως βέβαια θεωρούσα τις μαζώξεις αυτές πάρτυ. Είχα άλλωστε τόσο συχνά κόσμο... Από τρία έως... 23 άτομα!
Δεν το θεωρούσα καν αναγκαίο να μου φέρουν κάτι. Και πράγματι οι περισσότεροι δεν έφερναν τίποτε. Ή έφερναν ποτά για άμεση κατανάλωση. Και συνήθως αυτό που ήθελαν να πιουν οι ίδιοι.

Το όλο θέμα το σκέφτηκα όταν με ρώτησε ένας φίλος τι δώρο να πάει σε ένα πάρτυ. Με μεγάλη ευκολία απάντησα "Ένα μπουκάλι κρασί". "Δεν είναι πολύ απρόσωπο;" με ρώτησε. Ναι, τελικά είναι απρόσωπο... Είναι λύση τελευταίας στιγμής. Λύση ανάγκης. Ή θέμα πρακτικό. Κι όμως, μετά το λύκειο έγινε σχεδόν συνήθειο σε κάθε επίσκεψη να πηγαίνουμε ένα ποτό. Και να ψάχνουμε "δώρο" μόνο για τους κολλητούς...



Αναλογιζόμενη αυτήν την κατάσταση θυμήθηκα το πάρτυ των γεννεθλίων μου. Εκεί υπήρχαν βέβαια κι αυτοί που έφεραν ένα ποτό - κι αυτοί που δεν έφεραν τίποτε. Κάποιοι όμως μου έφεραν πραγματικά δώρα. Κι αν το αναλύσω λίγο παραπάνω υπήρξαν αυτοί που έψαξαν πραγματικά να μου πάρουν κάτι που θα μου αρέσει ή κάτι έξυπνο και συμβολικό. Εκείνοι που με ψυχολόγησαν και μου πήραν κάτι σίγουρο - π.χ. αρκετοί μου χάρισαν βιβλία και επιτραπέζια. Και τέλος υπήρξαν μάλλον κι αυτοί που θεώρησαν το ποτό απρόσωπο και πήραν κάτι άλλο - εξίσου αδιάφορο και χωρίς την προσωπική νότα - αλλά τουλάχιστον "αντικείμενο"...

Είναι άραγε τυχαίο; Ή μπορούμε από αυτήν την κίνηση να διαχωρίσουμε τους φίλους μας; Πόσο πολλά δείχνει για τις σχέσεις μας η επιλογή του δώρου;
Ξαφνικά εκτίμησα περισσότερο τα μικροδωράκια που μου έχουν κάνει κατά καιρούς. Και παρατήρησα ότι όντως λίγο - πολύ φαίνεται και το βάθος μιας φιλίας ή το ενδιαφέρον του άλλου μέσα από αυτήν την κίνηση.

Πάντως στο πάρτυ του Λ. πάλι ποτό θα πάω! ;-)

15.8.07

"Θα τα πούμε" extended

Το θέμα του "θα τα πούμε" το αναπτύξαμε! Πάμε ένα βήμα παρακάτω! Οκ, ξεκαθαρίσαμε ότι το θα τα πούμε είναι πλέον ένας τυπικός χαιρετισμός! Αν του προσθέσω και δυο μπύρες; Μια πρόσκληση για σινεμά; Κι άλλη μία για δείπνο; Μήπως τότε γίνεται λίγο πιο συγκεκριμένο το θέμα;

Τι έπαθα πάλι; Νεύρα! Πολλά νεύρα! Με αφορμή το προηγούμενο post έκανα έναν απολογισμό! Πόσα "θα τα πούμε" άκουσα φέτος και πόσες φορές τα... είπαμε τελικά!

Περίπτωση No 1: Ο Μ.!
Ραντεβού στα τυφλά... Σχεδόν! Τον γνώρισα μέσω msn. Ο κολλητός μου, για να με ξεφορτωθεί μάλλον κι επειδή δεν άντεχε άλλο τη γκρίνια μου, προσκάλεσε και τον Μ. στη συζήτηση. Και σύντομα διώξαμε τον κολλητό και πιάσαμε την κουβέντα οι δυο μας! Σε φιλικό πάντα επίπεδο. Του έστειλα κάτι φωτό από μια εκδρομή που είχα πάει. Μου έστειλε κι αυτός μία αποκριάτικη. Γιατί, ναι, να ανταλλάξουμε φωτογραφίες, αλλά να μη φανεί κιόλας ότι κάνουμε και καμάκι μέσω internet! Ε, όχι και να λουστούμε αυτά που κοροϊδεύουμε! ;-)
Να μην τα πολυλογώ, κανονίσαμε μια μέρα να βρεθούμε. Για να διαβάσουμε μάζι... (ήταν καιρός εξεταστικής) Βρεθηκαμε, φυσικά ΔΕ διαβάσαμε, ήπιαμε το καφεδάκι μας, είπαμε διάφορες ιστορίες, με πήγε και μέχρι το σπίτι με το αμάξι. Μου πρότεινε να πάμε και για μπύρες μες στη βδομάδα. Κι αν είναι να βγούμε και καμιά φορά όλοι μαζί με τον κολλητό μου.
Μπύρες δεν είπε; Μες στη βδομάδα κιόλας; Μου είχε πει και συγκεκριμένο μαγαζί νομίζω! Ε, λοιπόν εγώ μπύρες δεν ήπια! Αφήστε που πάψαμε να μιλάμε και στο msn!
Το "θα τα πούμε" καταλαβαίνω ότι μπορείς να το πεις από κεκτημένη ταχύτητα και να μην το εννοείς! Αλλά και τις μπύρες;

Περίπτωση No 2: Ο Γ.!
Ααααα! Μεγάλο κόλλημα κι αυτός! Τον γνώρισα γύρω στα Χριστούγεννα. Μου έκανε ένα κλικ από την πρώτη στιγμή. Η φάση ήρθε κι έκατσε ένα μεθυσμένο βράδυ, απόκριες ήταν νομίζω. Μετά από αρκετά κιλά κόκκινο κρασί βρεθήκαμε αγκαλιά, να φιλιόμαστε σε μια στάση λεωφορείου με τις φίλες μου να περιμένουν στη γωνία. Κάποια στιγμή βαρέθηκαν κι αυτές και στείλανε τελεσίγραφο: "θα έρθεις ή να φύγουμε;". Χαιρετάω κι εγώ τον Γ. και του λέω "θα τα πούμε" (το εννοούσα όμως). "Αύριο", μου απαντάει, "θα σε πάρω τηλ".
Ναι, όσο πήρε εσάς πήρε κι εμένα! Κι επειδή ήμουν και ψιλοκαψούρα είπα να στείλω κι εγώ ένα μήνυμα, μήπως έχασε το κινητό μου το παιδί! Λέμε τώρα... Απάντησε στο μήνυμα και είπε φυσικά, και να βρεθούμε, απλά αυτή την περίοδο ήταν λίγο πηγμένος... Και ότι θα με πάρει τηλ να κανονίσουμε για το Σαββατοκύριακο. Φυσικά δεν πήρε! Ε, αυτή τη φορά ΔΕΝ ξαναπήρα ούτε εγώ...

Περίπτωση No 3: Ο Π.!
Τον γνώρισα από μια παρέα. Σε μια περίοδο που ψιλοψαχνόμουν. Μου πρότεινε να βγούμε οι δυο μας ένα βράδυ, να τα πούμε, γιατί με τόση φασαρία και κόσμο την προηγούμενη φορά δεν είχαμε καταφέρει να πούμε και πολλά. Μέχρι να κανονίσουμε τη... μεγάλη συνάντηση μιλούσαμε σχεδόν καθημερινά στο τηλέφωνο, μου έστελνε e-mail και μηνύματα στο κινητό. Γενικά η όλη κουβέντα βασιζόταν στην κόντρα και στην αμοιβαία ανταλλαγή κακιών! Αλλά είχε πλάκα.
Όταν βρεθήκαμε επιτέλους, παρατήρησα ότι τελικά η μύτη του ήταν λίγο πιο μεγάλη από ότι θυμόμουν. Κι ότι αυτά που νόμιζα ότι έλεγε απλά για να μου πάει κόντρα ίσως και να τα εννοούσε τελικά. Αλλά, όπως προείπα, ψιλοψαχνόμουν κι ένα επιπλέον άτομο για να βγεις για ένα ποτό δεν είναι και τόσο κακή ιδέα. Οπότε όταν με χαιρέτησε και μου είπε να πάμε κανένα σινεμαδάκι την Παρασκευή είπα "γιατί όχι;". Αυτός φαίνεται άκουσε μόνο το όχι γιατί απλά απλούστατα εξαφανίστηκε! Κι ούτε τηλέφωνο, ούτε μήνυμα, ούτε e-mail!

Και αναρωτιέμαι εγώ τώρα, γιατί να κάνεις προτάσεις που δεν έχεις σκοπό να τις τηρήσεις; Πες έστω το τυπικό "θα τα πούμε" αν θες να είσαι ευγενικός (ή θες να κρατήσεις μια πισινή). Αλλά μην προτείνεις και εξόδους! Τηλέφωνα που ποτέ δε θα πάρεις! Δεν είναι αρκετά μπερδεμένα τα πράγματα στον πλανήτη των σχέσεων; Γιατί να τα περιπλέξουμε κι άλλο; Ουφ!

14.8.07

Το σύνδρομο του "θα τα πούμε"

Αποχαιρετάς την κολλητή σου με την οποία έχεις περάσει τρεις ώρες στα μαγαζιά κι άλλες δύο για καφέ και τι της λες; "Θα τα πούμε"!
Πότε θα προλάβετε βέβαια να βρείτε κάτι καινούριο να πείτε μετά από πέντε ώρες κουτσομπολιό... είναι άλλη ιστορία!

Συναντάς στο δρόμο μια παλιά σου συμμαθήτρια από το Δημοτικό. Από αυτές που δε χώνευες και ιδιαίτερα... Αγκαλιές, φιλιά και στο τέλος τι της λες; "Θα τα πούμε"!
Άλλο τώρα αν δεν έχεις καν το τηλέφωνο της και φυσικά καμία όρεξη να της ξαναμιλήσεις!

Μετά από χιλιάδες υπεκφυγές και άπειρες ώρες συνομιλίας στο msn συναντάς επιτέλους εκείνον τον "απίθανο τύπο" με τον οποίο μιλάτε από πέρισυ τον Αύγουστο. Και αποδεικνύεται μάπας! Και το μόνο που θες να κάνεις είναι να γυρίσεις σπίτι γρήγορα γρήγορα και να τον κάνεις block! Κι όμως, τι κάνεις; Του λες "Θα τα πούμε"!!!

Γιατί; Γιατί δε μπορούμε να πούμε απλά "Γεια"; "Αντίο";
Οοοοοοχι! Πρέπει ντε και καλά να αφήσουμε να αιωρείται μια υπόσχεση για μελλοντική συνάντηση! Με όποιον και να μιλάμε! Ανεξαρτήτως του αν θέλουμε να τον ξανασυναντήσουμε ή όχι!

Είναι θέμα ευγένειας;
Συνήθεια ίσως;
Μάλλον το δεύτερο! Έχουμε κάνει τόσο καραμέλα το "θα τα πούμε" που δε μας κάνει πια καμία εντύπωση!
Ψέματα! Μας κάνει... Όταν μας το λέει κάποιος άντρας!
- Μου είπε "θα τα πούμε"! Καλό σημάδι! Θέλει να με ξαναδεί!
Λαααααθος! Σου είπε "θα τα πούμε" όπως είπες κι εσύ στον Μπάμπη, τη Χρύσα, το Νίκο και εκείνη την ξινή τη φίλη της θείας σου που δε θυμάσαι καν το όνομα της!
Γιατί πλέον το "θα τα πούμε" δεν έχει καμία μα καμία σημασία! Κανένα κρυφό νόημα. Κανένα υπονοούμενο για μελλοντική συνάντηση. Έχει γίνει - μαζί με τα "φιλάκια", το "τσίου" και το "cu" - άλλο ένα τυπικό κλείσιμο casual συνομιλίας!

Θα τα πούμε λοιπόν!

13.8.07

Δώσε θάρρος στο χωριάτη...

να σου ανέβει στο κρεβάτι!

Ευτυχώς στο κρεβάτι μου ακόμα δεν ανέβηκε. Αλλά ότι έχει πάρει θάρρος, έχει πάρει...
Νομίζω σας έχω πει για τον Λ. Είναι το παιδί (γκουχ! γκουχ! ξεροβήχει η Ν. καθώς το... παιδί είναι 35 χρονών...) με το οποίο φιλήθηκα εκείνη την... πολύ γεμάτη μέρα. Όπως είχα γράψει λοιπόν, εκείνη η φάση ποτέ δεν προχώρησε παραπάνω. Ο Λ. όμως μάλλον από τότε θεώρησε ότι έχει αποκτήσει δικαιώματα πάνω μου! Γιατί κάθε φορά που συναντιόμαστε με φιλάει στο στόμα και μάλιστα μπροστά σε ολόκληρη την παρέα!
Σήμερα είχαμε βγει πάλι για καφεδάκι μεγάλη παρέα και τσουπ! από το πουθενά έσκασε μύτη κι ο Λ. Αφού χαιρέτησε όλη την παρέα ήρθε κι από μένα. "Πού χάθηκες εσύ;" μου λέει και με φιλάει στο στόμα! Καταραμένα αντανακλαστικά! Αντί να του ρίξω καμιά ανάποδη ή - έστω - να γυρίσω το μάγουλο έμεινα απλά σα μαλάκας! Με τους υπόλοιπους να κοιτάνε περίεργα και να αναρωτιούνται αν είδαν καλά...



Ρε φίλε, από που κι ως που θεωρείς ότι μπορείς να το κάνεις αυτό; Με ποιο δικαίωμα; Τι σου είμαι τέλος πάντων; Ούτε μ' αρέσει να σχολιάζουν οι υπόλοιποι, ούτε κι εσύ μ' αρέσεις στο κάτω κάτω!
Πάλι καλά που δεν ήταν κι ο Π.... Θα μου κάνεις και καμιά χαλάστρα και θα σε κυνηγάω...