27.2.07

Ο ντελιβεράς

Όλοι οι άνθρωποι έχουν φαντασιώσεις! Κάποιοι άντρες γουστάρουν τις ψηλοτάκουνες γόβες και τα δικτυωτά καλσόν. Τις σερβιτόρες, τις κομμώτριες (θέλω να σε λούσω!)... Πολλές γυναίκες γουστάρουν τους άντρες με στολή!
Εγώ προσωπικά έχω κόλημμα με τους... ντελιβεράδες! Όταν παραγγέλνουμε πίτσες πάντα κάποια από τη γυναικοπαρέα θα φωνάξει "Αν είναι ωραίος πες του να περάσει"!

Τις προάλλες λοιπόν - και καθώς δεν είχα μεγάλη όρεξη να κάψω κι άλλη κατσαρόλα (!) - αποφάσισα να παραγγείλω κάτι από το καινούριο σουβλατζίδικο που έχει γεμίσει την πολυκατοικία φυλλάδια!
Η πόρτα ήταν κλειδωμένη οπότε αναγκάστηκα να κατέβω με τις πιτζάμες και μουρμουρώντας να ανοίξω. Και ξαφνικά βρέθηκα μπροστά στον ντελιβερά των ονείρων μου! Μου χαμογέλασε δίνοντας μου τη σακούλα κι εγώ ψιλοκόλλησα. Μου έπεσαν τα κέρματα, άφησα κάτω τη σακούλα, προσπάθησα να φτιάξω λίγο και το μαλλί το οποίο ήταν σε κακό χάλι. Τι να σας λέω τώρα; Χειρότερα δε γίνεται.
Ανέβηκα σπίτι κι όλο το βράδυ είχα τα νεύρα μου! Καλά καλά ούτε τα σουβλάκια δεν έφαγα! (καλά, αυτό είναι ψέμα...) Ποτέ ξανά δεν κατεβαίνω στην είσοδο σε τέτοιο χάλι!

Την επόμενη, κι ενώ γυρνούσα σπίτι φορτωμένη με τις σακούλες του σούπερ μάρκετ μαντέψτε ποιον πέτυχα; Μα φυσικά τον ντελιβερά μου! Και φυσικά ήμουν γι άλλη μια φορά σε κακό χάλι! Παρ' όλα αυτά αυτός μου χαμογέλασε και με χαιρέτησε! Προσπαθώντας να διατηρήσω την ψυχραιμία μου και να κρύψω διακριτικά τη σακούλα με τις σερβιέτες και το χαρτί υγείας του χαμογέλασα κι εγώ και τον καλημέρισα!
Ααααχ! Και τι δε θα 'δινα να άκουγα για μία και μοναδική φορά τις συμβουλές της Α., που δεν κατεβάινει ούτε μέχρι το ψιλικατζίδικο απέναντι χωρίς να βάλει κραγιόν! Δεν είναι η μοίρα μου να με δει αυτός ο κακομοίρης ντυμένη σαν άνθρωπος, με μαλλί χτενισμένο και χωρίς να κάνω κοτσάνες από την αμηχανία!

Τρεις μέρες τώρα παραγγέλνω από το ίδιο σουβλατζίδικο με την ελπίδα να τον πετύχω! Και κάθε φορά είναι άλλος! Στο τέλος ή θα μείνω απένταρη ή θα πάθω και τίποτε από τα πολλά σουβλάκια! Ή θα με ανακηρύξουν πελάτη της χρονιάς! ;-)

21.2.07

Ένας πολύ σημαντικός λόγος για να χωρίσετε!

Από τότε που μου χάρισαν το βιβλίο της Sharon Naylor, "100 λόγοι για να τον κρατήσετε - 100 λόγοι για να τον παρατήσετε" έχω κολλήσει! Το έχω τοποθετήσει στο τραπεζάκι του σαλονιού και όποιος έρχεται σπίτι διαβάζει και κανένα απόφθεγμα σοφίας! Ορίστε λοιπόν ένας πολύ σημαντικός λόγος χωρισμού που εντοπίσαμε:

Τα τεστ των περιοδικών σε συμβουλεύουν να τον παρατήσεις χωρίς δεύτερη κουβέντα!

Έφερε το χαμηλότερο δυνατό σκορ στο τεστ "Είναι ο κατάλληλος άνθρωπος για σένα;" και το ανώτερο σκορ στο τεστ "Μήπως είναι εντελώς απαράδεκτος;";
Αυτά τα τεστ συνήθως δεν είναι τίποτε περισσότερο από ένας τρόπος να περνάς την ώρα σου όταν περιμένεις στο κομμωτήριο να στεγνώσει η περμανάντ. Μερικές φορές όμως, επισημαίνουν κάποιες πανανθρώπινες αλήθειες με... απάνθρωπο τρόπο. Και το γενικό τους μήνυμα είναι ν' απαλλαγείς από έναν άχρηστο άντρα και να κρατήσεις τον καλό.
Κάνε το τεστ "Διάλεξε σωστά στον έρωτα" κι αν... κοπεί παράτα τον. Δε μπορείς να μείνεις μια ολόκληρη ζωή με κάποιον που παίρνει τόσο λίγους... πόντους στα τεστ των περιοδικών!




Κι ας πούμε ότι αυτή όντως κάνει πλάκα... Το θέμα είναι τι γίνεται αν το διαβάσει καμία που έχει κάψει και τα εγκεφαλικά της κύτταρα μαζί με την περμανάντ! Αιτία διαζυγίου; Ο άντρας μου συγκέντρωσε περισσότερα Δ στο τεστ "Βρήκατε τον Mr.Right;"!

19.2.07

Η πίτσα παίζει καθοριστικό ρόλο στις περισσότερες σχέσεις...

Ναι! Καλά διαβάσατε! Η πίτσα! Κανένα τυπογραφικό λάθος δεν έχει γίνει, ούτε πρόκειται για καλά κρυμμένο σεξουαλικό υπονοούμενο! Η πίτσα πράγματι παίζει καθοριστικό ρόλο στις σχέσεις σύμφωνα με την Sharon Naylor, τη συγγραφέα του βιβλίου "100 λόγοι για να τον κρατήσετε - 100 λόγοι για να τον παρατήσετε"!

Αν είναι ο σωστός άντρας για σένα θα κάνει τα ακόλουθα:

Θα σε ρωτήσει τι θέλεις εσύ να έχει έξτρα.
Αν του αρέσουν πολύ οι καυτερές πιπεριές στη δική του, θα τις παραγγείλει χώρια, για να μην ακουμπήσει καμία αδιάκριτη πιπεριά στα δικά σου κομμάτια.
Αφήνει να φας εσύ εκείνα τα κομμάτια όπου το τυρί έχει κάνει φουσκάλα και είναι λαχταριστό.
Θα φροντίσει να πάρεις όσα κομμάτια θέλεις πριν πέσει πάνω της σαν ακρίδα και την αποτελειώσει.
Θα σου αφήσει εσένα το τελευταίο κομμάτι.
Ή τουλάχιστον θα το κόψει στη μέση για να το μοιραστείτε.

Αν δείξει να κατέχει σε ικανοποιητικό βαθμό το σαβουάρ-βιβρ στο θέμα "επίθεση σε πίτσα", ε, τότε θα τα πάτε μια χαρά!


Οι άντρες λοιπόν, σκεφτείτε καλά πως θα συμπεριφερθείτε την επόμενη φορά που θα παραγγείλετε πίτσα με το ταίρι σας αν δε θέλετε να σας δώσει τα παπούτσια στο χέρι! Πριν καν προλάβετε να φάτε την πίτσα σας! ;-)



Υ.Γ. Πριν πάρετε εμένα ή τη συγγραφέα με τις ντομάτες επιτρέψτε μου να παραθέσω και το Σημείωμα της Συγγραφέως που βρίσκεται στην αρχή του βιβλίου:

Οι ιδέες που προτείνονται σ' αυτό το βιβλίο έχουν μοναδικό σκοπό να ψυχαγωγήσουν. Σε καμία περίπτωση δε θα πρέπει να παρατήσεις τον τωρινό σου φίλο ή να πάρεις διαζύγιο από τον άντρα σου επειδή δε σου σερβίρει ποτέ το πρωινό στο κρεβάτι...

16.2.07

5 πράγματα που δεν ξέρετε για εμένα

Κι αναρωτιέμαι γιατί μπορεί να θέλετε να τα μάθετε κιόλας! ;-)

Η Carrie Vs Bridget μπαίνει στο παιχνίδι κι εξομολογείται λοιπόν:

  1. Είμαι πολύ πολύ περιέργη! Θέλω να τα ξέρω ΟΛΑ! Μέχρι και την πιο ασήμαντη λεπτομέρεια! Δε μπορώ να "χάνω επεισόδια"! Εκνευρίζομαι!
    Ο καθηγητής των Αγγλικών μου πάντα με πείραζε λέγοντας μου ότι "curiosity killed the cat"! Μέχρι που άκουσα ότι "satisfaction brought it back" και έδινα την... πληρωμένη μου απάντηση!
    Γι αυτό ίσως κι έχω αναπτύξει οξύτατη ακοή! Μόνο εγώ κι ο σούπερ Γκούφυ! lol

  2. Αν και περηφανεύομαι ότι ξέρω από υπολογιστές, αποφεύγω να ασχολούμαι εγώ με βίδες και κατσαβίδια! Αν μπορεί να το κάνει κάποιος άλλος πολύ ευχαρίστως να τον αφήσω! ;-)
    Η αλήθεια είναι βέβαια ότι τελευταία κανείς δεν μου φτιάχνει το PC γιατί κάθομαι από πάνω τους έτοιμη να αρχίσω να τσιρίζω και δίνω και οδηγίες! Οπότε αναγκάζομαι και τα φτιάχνω μόνη μου ώστε να μη μπορώ να κυνηγάω κανέναν γιατί μου το χάλασε! (νομίζω ότι κάπως έτσι αναγκάστηκα και να μάθω στην τελική!)
    (επίσης ακόμα δεν έχω καταφέρει να φτιάξω το template μου όπως το θέλω στον καινούριο blogger και έχω αρχίσει να εκνευρίζομαι - άσχετο)

  3. ΔΕΝ μου αρέσει η σοκολάτα! Να κάτι που πιθανότατα δεν ξέρατε! Χε χε!
    Πραγματικά δεν μου αρέσει η σοκολάτα, και τα γλυκά γενικώς. Δεν έχω νιώσει ποτέ αυτήν την "ανάγκη" για σοκολάτα, ξέρετε τώρα, σε δύσκολες περιόδους... ξηρασίας!! Γι αυτό και λέω συνεχώς τέτοιου είδους κακιούλες πέρι "υποκατάστατων" στις φίλες μου! ;-)

  4. Δε φοράω ποτέ τακούνια... Πραγματικά, δε μπορώ να ισορροπήσω... Από το να σπάσω κανένα πόδι λοιπόν, προτιμώ να πατάω σταθερά στη γη και να αρκούμαι στο 1 μέτρο και 67 εκατοστά που διαθέτω χωρίς αυτά!

  5. Είμαι υπερβολικά συνεπής στα ραντεβού μου, σε αντίθεση με τους περισσότερους φίλους μου. Πολλές φορές φτάνω σε δουλειές μέχρι και 30 λεπτά πριν και αναγκάζομαι να κόβω βόλτες στο τετράγωνο μέχρι να φτάσει η ώρα του ραντεβού! Κι εκνευρίζομαι αφάνταστα όταν αργούν οι άλλοι!


Αφορμή γι αυτό το post είναι η πάσα - blog tag - από τον Jangel!

Με την σειρά μου δίνω πάσα στους:
civil
jojox
suigenerisav
adomiel
dodos

15.2.07

Τα ψυχολογικά όρια της Ν.

Η Ν. ανέκαθεν προτιμούσε τους μικρότερους... Δε θυμάμαι ποτέ να είχε κάνει σχέση με κάποιον έστω και μια μέρα μεγαλύτερο από εκείνην! Το ρεκόρ της μάλιστα ήταν το -5! Τώρα όμως που χώρισε με τον Β. (τον οποίο περνούσε ένα χρόνο και τρεις μήνες) τα πράγματα άλλαξαν!

Ο νέος χρόνος τη βρήκε στην αγκαλιά του Φ.! Ο Φ. όμως είναι φίλος της Μ. και κατά συνέπεια ανήκει στην κατηγορία των 30+. Βέβαια αυτο το "συν" δεν ξέραμε κι ακριβώς πόσο είναι... Αλλά αρκούσε για να την πειράζουμε! ;-)

Ο καιρός πέρασε κι εκείνη η αγκαλιά έγινε "φάση"... Κι η φάση λίγο λίγο μετατράπηκε σε σχέση! Και βρέθηκε η Μ., που κάθε Σεπτέμβρη ξημεροβραδιαζόταν στη σχολή για να γνωρίσει πρωτοετά, να βγαίνει με τον Φ. και τις παρέες του, που είναι ως επί το πλείστον αραβωνιασμένοι, παντρεμένοι και με παιδιά!

Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, χτες μας εξομολογήθηκε και κάτι ακόμα! Έμαθε την ηλικία του Φ.! Ο Φ. είναι 35! 11 ολόκληρα χρόνια μεγαλύτερος της! Γιατί, ναι, ήξερε ότι είναι 30+ είπαμε... Αλλά δεν ήξερε πόσο συν... Κι αυτό το +11 της έχει κάτσει στραβά!

- Αν ήταν 34 έστω, κάτι θα γινόταν, μουρμουράει...

Τι διαφορά έχει το 34 από το 35 θα μου πείτε; Βασικά η διαφορά βρίσκεται στο +10 και στο +11... Γιατί το +10 είναι το... ψυχολογικό όριο της Ν.! Μέχρι εκεί πάει! Μετά; Μετά καίγεσαι! Και τώρα που κάηκε όμως; Τι να κάνει;

- Και το +10 ήδη πολύ είναι... Πάρα πολύ, γκρινιάζει η Ν. Πώς να το τραβήξω κι άλλο; Δεν πάει...

Δεν πάει άλλο, ε; Και τώρα; Είναι λόγος αυτός για να χωρίσεις; "Συγγνώμη αγαπητέ αλλά όταν σας φίλησα νόμισα ότι ήσασταν ένα χρόνο μικρότερος!"; Λέγονται αυτά τα πράγματα; Αμ, δε λέγονται! Άσε που θα σε περάσει και για τρελή ο κακομοίρης! Γιατί θα πει "για ένα χρόνο κάνεις έτσι;". Κι άντε εσύ τώρα να του εξηγήσεις ότι δεν είναι ένας μόνο, αλλά ένας παραπάνω, ένας παραπάνω από το ψυχολογικό σου όριο! Σιγά μην του αρχίσεις και καμιά ανάλυση για τα ψυχολογικά σου όρια και την... ελαστικότητα τους! (Αντοχή υλικών ακόμα χρωστάμε, ε; Μμμμ... Μήπως στην επόμενη εξεταστική να του αναλύσουμε την αντοχή των ψυχολογικών σου ορίων μπας και μας περάσει επιτέλους; lol!)

Αυτό λοιπόν είναι το πρόβλημα της Ν... Και λύση εγώ προσωπικά δε βρίσκω...
Θυμάμαι πως κάποτε τα δικά μου όρια περιορίζονταν στο +-1! Επεκτάθηκαν αρχικά προς τα κάτω (άγγιξαν το -3) και μετά άρχισαν να ανεβαίνουν και προς τα πάνω. Έπιασαν το +10, άγγιξαν και το +15..! Και κάπου εκεί τρόμαξα κι άρχισα να το κατεβάζω και πάλι...

Εμένα τώρα γιατί όλα αυτά μου φέρνουν στο μυαλό γραφικές παραστάσεις, σφάλματα, ακραίες τιμές και μέθοδο ελαχίστων τετραγώνων; Είναι δυνατόν να αντιμετωπίζουμε τη ζωή και τον έρωτα με βάση τους αριθμούς;

14.2.07

Ξημερώνει η 14η Φεβρουαρίου...

Σήμερα επιτέλους, μετά από πολύ καιρό, καταφέραμε να βρεθούμε κι οι έξι για ένα σύντομο καφεδάκι! Αφού ξοδέψαμε την πρώτη μία ώρα για να γκρινιάξουμε - η Σ. για τα μαθήματα της, η Α. για την εξεταστική της, η Μ. για τον Ι., η Ε. για την "πεθερούλα" της κι εγώ για το σπίτι μου που πρέπει να συμμαζέψω κι όλο το αναβάλω - επικεντρωθήκαμε και στο φλέγον ζήτημα των ημερών!

Το ημερολόγιο δείχνει 13 Φλεβάρη! Και τι σημαίνει αυτό; Αύριο είναι η καταραμένη μέρα! Η γιορτή των ερωτευμένων! Η πιο κόκκινη μέρα του χρόνου! Στολισμένη με εκατοντάδες καρδούλες και πανάκριβα τριαντάφυλλα, διακοσμημένη με κλισέ καρτούλες που υπόσχονται αιώνια αγάπη, πασπαλισμένη με σοκολάτες και σοκολατάκια!

Εμένα λοιπόν αυτή η γιορτή ΔΕ μου αρέσει! Επιμένω να γιορτάζω τον έρωτα μου όποτε εγώ θέλω κι όχι όποτε μου επιβάλει το ημερολόγιο! Σαμποτάρω τους ανθοπώληδες και τους ζαχαροπλάστες! Κι όλα τα μαγαζάκια με είδη δώρων που ξεθάβουν το περσινό, προπέρσινο και πάει λέγοντας στοκ τους από καρδούλες κι αρκουδάκια!



Και την άποψη αυτή συμμερίζονται κι οι υπόλοιπες της παρέας οπότε - δεσμευμένες ή αδέσμευτες - αφιερώνουμε την 14η Φεβρουαρίου σε μας! Βγαίνουμε μόνες μας, πηγαίνουμε σε κάποια ωραία καφετέρια, περιτριγυρισμένες από ζευγαράκια που σαλιαρίζουν, και απολαμβάνουμε το καφεδάκι μας! Περπατάμε αγκαζέ στην Ερμού ανάμεσα στους ερωτευμένους που σέρνουν μπαλονάκια σε σχήμα καρδιάς και πελώρια αρκούδια! Βγαίνουμε για φαγητό ή ποτό σε μέρη που η εορταστική διακόσμηση αγγίζει τα όρια του κιτς (τα αγγίζει απλώς; πολύ επιεικής είσαι! γκρινιάζει η Σ.). Και σας διαβεβαιώ ότι περνάμε ωραιότατα! ;-)

Για τους οπαδούς όμως αυτής της - καθαρά εμπορικής, μην το αρνηθείτε - γιορτής έχω μερικά... δωράκια:

Κάντε το τεστ της durex και διαπιστώστε Πόσο ρομαντικοί είστε;

Διαβάστε μερικές συμβουλές για ένα ρομαντικό δείπνο!

Στείλτε τις ηλεκτρονικές σας ευχές

Και δείτε ποια κάρτα διάλεξα να στείλω εγώ φέτος!

12.2.07

Seven...Seven...SEVEN!!!

Monica: Λοιπόν, όλοι ξέρουν τις βασικές ερωτογενείς ζώνες. Έχεις το ένα, το δύο, το τρία, το τέσσερα, το πέντε, το έξι και το εφτά!

Chandler: (έκπληκτος) Υπάρχουν εφτά;

Monica: Λοιπόν, οι πιο πολλοί άντρες χτυπούν ένα, δύο, τρία και μετά κατασκηνώνουν στo εφτά. Το σημαντικό είναι να κινηθείς με το πάσο σου. Να τις πετύχεις όλες! Οκ. Μμμμ... Θα μπορούσες να ξεκινήσεις με λίγο 1, 2, 1-2-3, 3, 5, 4, 3-2, 2, 2-4-6, 2-4-6, 4, 2, 2, 4-7, 5-7, 6-7, 7, …7..…7…7-7-7-7-7-7-7-7-7-7-7-7…

Η πιο αγαπημένη μου ίσως σκηνή από τα Φιλαράκια! Η σκηνή που η Μόνικα δείχνει στον Τσάντλερ τις εφτά ερωτογενείς ζώνες των γυναικών!

Για να είμαι ειλικρινής εγώ νομίζω ότι έχω περισσότερες από εφτά! Πολύ περισσότερες από εφτά! Ειδικά όταν μου αρέσει κάποιος, αρκεί ένα απλό άγγιγμα στο χέρι για να με κάνει να τιναχτώ, να ανατριχιάσω, να ανάψω...! (Άσε που πολλές φορές αυτές οι ερωτογενείς ζώνες μου δημιουργούν μπελάδες! Καθώς ενεργοποιούνται μόνες τους και χωρίς να με ρωτήσουν! lol)

Πράγματι, οι περισσότερες γυναίκες, αν και αναγνωρίζουμε ότι κι ένα... στα γρήγορα μπορεί να είναι πολύ καλό, τις περισσότερες φορές προτιμάμε το πλήρες μενού! Όπως ακριβώς το περιγράφει η Μόνικα! Take your time, εξερευνήστε την περιοχή, παίξτε με τα όρια μας, κάντε μας να ανυπομονούμε να φτάσει η ώρα για το... κυρίως πιάτο! Και να είστε σίγουροι πως θα ανταμειφθείτε για τον κόπο σας! ;-)



Τι γίνεται όμως με τους άντρες; Τελικά πόσες ερωτογενείς ζώνες έχουν; Τα πράγματα είναι όπως τα παρουσιάζει η παραπάνω γελοιογραφία; Ή απλά οι άντρες βαριούνται τα προκαταρκτικά; Εύκολα μπορείς να διαπιστώσεις ότι οι περισσότερες ερωτογενείς ζώνες είναι κοινές! Μπορεί κανείς άντρας να ισχυριστεί ότι δεν τον ανάβει η ανάσα μιας γυναίκας στο αυτί του; Τα χείλη της στο λαιμό του; Η γλώσσα της στο στήθος του; Κι όμως! Αν επικεντρωθούμε στο... εφτά είναι απόλυτα ικανοποιημένοι!

Εσείς είστε μονόχνοτοι ή εμείς απαιτητικές; Ουφ!

9.2.07

Για ένα πουκάμισο αδειανό...

Η πρωταγωνίστρια σηκώνεται από το κρεβάτι. Φοράει το πουκάμισο του. Βγαίνει στο μπαλκόνι και κοιτάει την ανατολή του ήλιου...

- Εσύ το έχεις κάνει ποτέ αυτό; με ρωτάει η Α.
- Τι να έχω κάνει; Να ξυπνήσω πρωί να δω την ανατολή του ήλιου; Προφανώς όχι! Εγώ τέτοια ώρα κοιμάμαι, δεν ξυπνάω!
- Όχι ρε συ. Να βάλεις το πουκάμισό του όταν σηκώνεσαι από το κρεβάτι!

Μμμμ... Αλήθεια δεν έχω βάλει ποτέ το πουκάμισό του... Δεν έχω βάλει ποτέ το πουκάμισο κανενός τώρα που το σκέφτομαι!
Έχω φορέσει τα μακό μπλουζάκια τους, τα φούτερ τους, μέχρι και τα μποξεράκια τους. Αλλά πουκάμισο ποτέ...
Κι αφού έφαγα την πρώτη φρίκη συνειδητοποίησα κάτι πολύ απλό! Ποτέ δεν είχα γκόμενο που φορούσε πουκάμισα! Ή μάλλον κάποτε είχα έναν αλλά του είχα απαγορεύσει ρητώς και δια ροπάλου να τα φοράει όταν βγαίναμε μαζί! Μα, είναι δυνατόν αυτός να βγαίνει με πουκάμισο και υφασμάτινο παντελόνι κι εγώ με μακό και σαγιονάρα; ;-)

2.2.07

Στο λεωφορείο

Προχτές γυρνώντας με έναν φίλο μου από Ψυρρή και ελλείψει χρημάτων πήραμε το 040.... Καθίσαμε στη γαλαρία και βγάλαμε τα φτυάρια!
Τι γίνεται με την Μ. και τον Ι...
Ποιά είναι η καινούρια κατάκτηση της Α...
Τι κάνει ο κούκλος ο φίλος του...
Τι έγινε στη σχολή με την Δ. και τον Γ...
Με αναλυτικές περιγραφές φυσικά και πολλές ανατριχιαστικές λεπτομέρειες!
Το λεωφορείο ήταν σχεδόν άδειο και επικρατούσε απόλυτη σιγή. Ακουγόμασταν μόνο εμείς οι δύο που απτόητοι ανταλλάσσαμε νέα και πληροφορίες για όλους και για όλα!
Η κυρία που καθόταν σε μια από τις ανάποδες θέσεις, μας κοίταγε με το στόμα στραβωμένο. Εικάζω ότι μουρμούραγε από μέσα της "Πού πάει αυτή η νέα γενιά.." ;-)
Ένας πιτσιρικάς που καθόταν μπροστά έκλεισε τη μουσική από το mp3 player για να ακούει καλύτερα!
Κι εμείς δεν του χαλάσαμε χατίρι!
Συνεχίσαμε τη γκομενοκουβέντα μέχρι που ο φίλος μου έπρεπε να κατέβει (το ότι δε με πήγε βέβαια σπίτι μου δεν ξέρω αν θα του το συγχωρήσω αλλά τέλος πάντων...)
Σηκώθηκα κι εγώ για να χτυπήσω το κουμπί και να κατέβω στην επόμενη στάση.
Ο νεαρός που καθόταν μπροστά γυρνάει και με κοιτάει. Μου χαμογελάει και μου λέει:
- Τι πρέπει να κάνει κανείς για να μπει στην... Beverly Hills παρέα σας;
Γέλασα και κατέβηκα από το λεωφορείο...
Βλακεία! Ήταν χαριτωμένο το πιτσιρίκι! Έπρεπε να του δώσω ένα τηλέφωνο! ;-)