Τα ψυχολογικά όρια της Ν.

Η Ν. ανέκαθεν προτιμούσε τους μικρότερους... Δε θυμάμαι ποτέ να είχε κάνει σχέση με κάποιον έστω και μια μέρα μεγαλύτερο από εκείνην! Το ρεκόρ της μάλιστα ήταν το -5! Τώρα όμως που χώρισε με τον Β. (τον οποίο περνούσε ένα χρόνο και τρεις μήνες) τα πράγματα άλλαξαν!

Ο νέος χρόνος τη βρήκε στην αγκαλιά του Φ.! Ο Φ. όμως είναι φίλος της Μ. και κατά συνέπεια ανήκει στην κατηγορία των 30+. Βέβαια αυτο το "συν" δεν ξέραμε κι ακριβώς πόσο είναι... Αλλά αρκούσε για να την πειράζουμε! ;-)

Ο καιρός πέρασε κι εκείνη η αγκαλιά έγινε "φάση"... Κι η φάση λίγο λίγο μετατράπηκε σε σχέση! Και βρέθηκε η Μ., που κάθε Σεπτέμβρη ξημεροβραδιαζόταν στη σχολή για να γνωρίσει πρωτοετά, να βγαίνει με τον Φ. και τις παρέες του, που είναι ως επί το πλείστον αραβωνιασμένοι, παντρεμένοι και με παιδιά!

Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, χτες μας εξομολογήθηκε και κάτι ακόμα! Έμαθε την ηλικία του Φ.! Ο Φ. είναι 35! 11 ολόκληρα χρόνια μεγαλύτερος της! Γιατί, ναι, ήξερε ότι είναι 30+ είπαμε... Αλλά δεν ήξερε πόσο συν... Κι αυτό το +11 της έχει κάτσει στραβά!

- Αν ήταν 34 έστω, κάτι θα γινόταν, μουρμουράει...

Τι διαφορά έχει το 34 από το 35 θα μου πείτε; Βασικά η διαφορά βρίσκεται στο +10 και στο +11... Γιατί το +10 είναι το... ψυχολογικό όριο της Ν.! Μέχρι εκεί πάει! Μετά; Μετά καίγεσαι! Και τώρα που κάηκε όμως; Τι να κάνει;

- Και το +10 ήδη πολύ είναι... Πάρα πολύ, γκρινιάζει η Ν. Πώς να το τραβήξω κι άλλο; Δεν πάει...

Δεν πάει άλλο, ε; Και τώρα; Είναι λόγος αυτός για να χωρίσεις; "Συγγνώμη αγαπητέ αλλά όταν σας φίλησα νόμισα ότι ήσασταν ένα χρόνο μικρότερος!"; Λέγονται αυτά τα πράγματα; Αμ, δε λέγονται! Άσε που θα σε περάσει και για τρελή ο κακομοίρης! Γιατί θα πει "για ένα χρόνο κάνεις έτσι;". Κι άντε εσύ τώρα να του εξηγήσεις ότι δεν είναι ένας μόνο, αλλά ένας παραπάνω, ένας παραπάνω από το ψυχολογικό σου όριο! Σιγά μην του αρχίσεις και καμιά ανάλυση για τα ψυχολογικά σου όρια και την... ελαστικότητα τους! (Αντοχή υλικών ακόμα χρωστάμε, ε; Μμμμ... Μήπως στην επόμενη εξεταστική να του αναλύσουμε την αντοχή των ψυχολογικών σου ορίων μπας και μας περάσει επιτέλους; lol!)

Αυτό λοιπόν είναι το πρόβλημα της Ν... Και λύση εγώ προσωπικά δε βρίσκω...
Θυμάμαι πως κάποτε τα δικά μου όρια περιορίζονταν στο +-1! Επεκτάθηκαν αρχικά προς τα κάτω (άγγιξαν το -3) και μετά άρχισαν να ανεβαίνουν και προς τα πάνω. Έπιασαν το +10, άγγιξαν και το +15..! Και κάπου εκεί τρόμαξα κι άρχισα να το κατεβάζω και πάλι...

Εμένα τώρα γιατί όλα αυτά μου φέρνουν στο μυαλό γραφικές παραστάσεις, σφάλματα, ακραίες τιμές και μέθοδο ελαχίστων τετραγώνων; Είναι δυνατόν να αντιμετωπίζουμε τη ζωή και τον έρωτα με βάση τους αριθμούς;