25.7.07

Μήπως τελευταία μιλάμε μόνο για άντρες;

Δεν είναι μόνο δική μου η απορία... Είναι και της Miranda. Δεύτερος κύκλος, επεισόδιο 1. Στη σκηνή που τσαντίζεται και φεύγει από την καφετέρια αφήνοντας την Carrie να γκρινιάζει ακόμα για το χωρισμό της με τον Mr.Big, τη Charlotte να μιλάει για τον κατά τ'άλλα τέλειο γκόμενο της που όμως έχει την κακή συνήθεια να... ξύνεται σε δημόσιους χώρους και τη Samantha να ετοιμάζεται να διαλύσει τη μοναδική της σοβαρή σχέση λόγω... μεγέθους!

Μήπως τελικά μιλάμε πάρα πολύ για τους άντρες;
Είναι λογικό κάθε φορά που βρισκόμαστε να αναλωνόμαστε σε γκομενοκουβέντες;

Μήπως θα έπρεπε να συζητάμε περισότερο για εμάς; Για τα σχέδια και τα όνειρα μας;
Μήπως θα έπρεπε να μιλάμε περισσότερο για την επικαιρότητα; Για αυτά που συμβαίνουν γύρω μας;

Εεεεμμμ... Τώρα που το σκέφτομαι μιλάμε για όλα τα παραπάνω..!
Έχουμε πολλάκις αναλύσει τα σχέδια μας. Τα προβλήματα μας. Τους προβληματισμούς μας για το μέλλον.
Έχουμε ανοίξει άπειρες πολιτικές συζητήσεις. Έχουμε καταπιαστεί με όλα τα σημαντικά θέματα που έχουν πέσει στην αντίληψη μας.
Μιλάμε για θέατρο, σινεμά, λογοτεχνία. Για ταξίδια...

Οι άντρες όμως είναι πάντα εκεί, σε κάθε κουβέντα, το μόνο σταθερό μας θέμα από τα 10! Και γιατί αυτό; Γιατί παραμένουν το άλυτο πρόβλημα που μας έδωσε εκείνος ο καθηγητής στο Γυμνάσιο... Και ούτε οι γνώσεις του Λυκείου, ούτε αυτές του Πανεπιστημίου βοήθησαν ακόμα στη λύση του... Λες να χρειάζεται Μεταπτυχιακό; :-Ρ

24.7.07

Είμαι με το συγκρότημα

Ο τίτλος που απορρίφθηκε: Να μαθαίνεις απ' τα λάθη σου...

Μου τη δίνουν οι άνθρωποι που σε κάθε γωνία συναντούν γνωστούς. Ή, για την ακρίβεια, τους ζηλεύω! Ζηλεύω την Α. που κάθε φορά που βγαίνουμε Εξάρχεια χαιρετάει τουλάχιστον 10 άτομα. Που μπαίνει δωρεάν στις συναυλίες, που ξέρει τους τραγουδιστές από τ' αγαπημένα μας συγκροτήματα...

Χάρη στην Α. λοιπόν, γνώρισα κι εγώ τα μέλη ενός συγκροτήματος! Κι όχι μόνο τους γνώρισα κι ήπια καφέ μαζί τους, αλλά αποκτήσαμε και επαγγελματική σχέση (μεγάλη ιστορία)!
Οπότε στο τελευταίο live τους ήμουν κι εγώ εκεί, αλλά όχι στο πλήθος! Πήγα μαζί τους με τ' αμάξι και μπήκα στο μαγαζί με την άνεση και το βλέμμα "είμαι με το συγκρότημα". Βοήθησα στο στήσιμο, ήμουν παρούσα στο sound check και φυσικά δεχόμουν ευχαρίστως τα κερασμένα ποτά από το μαγαζί!

Κι ενώ είπαμε περιφερόμουν με τον αέρα "ναι, είμαι με τα παιδιά", έκοβα κίνηση! Όλοι οι ωραίοι άντρες μαζεμένοι! Μακρυμάλληδες, μουσάτοι και μαυροντυμένοι... Αααααχ!

Αλλά είπαμε! Πρέπει να μαθαίνεις από τα λάθη σου! Γιατί όσο κι αν κοίταζα δεξιά κι αριστερά, όσο κι αν προσπαθούσα να πιάσω κουβέντα με κάποιον από όλους αυτούς τους άντρες, δεν κατάφερα τίποτε. Με το που ανέβηκε το συγκρότημα στη σκηνή ήταν απλά σαν να μην υπήρχα!

Τουλάχιστον το ποτό ήταν δωρεάν! ;-)