8.1.10

Πάρτα μωρή άρρωστη!

Δυο μέρες τώρα είμαι κρεβατωμένη, με τον πυρετό να ανεβοκατεβαίνει. Βήχω, φταρνίζομαι, γενικά είμαι ένα χάλι μαύρο! Έχω ξοδέψει 3 πακέτα χαρτομάντηλα (αυτά των 100), 4 πακέτα καραμέλες για το λαιμό, 2 καρτέλες παυσίπονα...
Και δε μπορώ καν να μιλήσω στο τηλέφωνο γιατί πονάει ο λαιμός μου! Για επισκέψεις ούτε συζήτηση. Μην κολλήσουμε και τον άμαχο πληθυσμό...
Σήμερα με τα πολλά κατάφερα και σύρθηκα μέχρι το pc, να δω και τι συμβαίνει στον κόσμο! Τσέκαρα τα mails μου, χάζεψα για λίγο στο blogοχωριό κι εκεί που... τάιζα τα ψάρια μου στο facebook - τσουπ! - πετάγεται το παράθυρο του chat! Πώς το είχα ξεχάσει online δε θυμάμαι, αλλά πάλι καλά...
Ο Δ.! Βρε, βρε... Κι έλεγα ότι θα εξαφανιστεί...
Μιλάμε χωρίς να λέμε τίποτε. Και δεν είναι και καμία από τις άλλες online να πει μια γνώμη! Να μπω στο ψητό ή να τον αφήσω να μιλάει περί ανέμων και υδάτων;
Λέω να το παίξω γενναία! Κάπου ανάμεσα στο ιατρικό ανακοινωθέν και στα περί βαρεμάρας τον ρωτάω αν παίζει να τον δω. "Ναι, αμέ. Θα περάσω να τα πούμε αν είναι".
Και τι να συμπεράνω ρε φίλε από αυτό; Θα περάσεις για να μιλήσουμε; Ή να... γδυθώ κατάλληλα; Τι τις ήθελα τις αποφασιστικότητες; Άκρη δεν έβγαλα!
Εκεί που σκέφτομαι να καληνυχτήσω και να αποχωρήσω με όση αξιοπρέπεια μου είχε απομείνει μου 'ρχεται σχόλιο.  Με χρονοκαθυστέρηση μεν, αλλά, ε, δεν θα του κρατήσουμε και μούτρα!
"Μα, να κρεβατωθείς από κρυολόγημα;! Υπάρχουν ένα σωρό ωραία πράγματα για να κρεβατωθεί κανείς!!"

Υποκλίνομαι! Και σε περιμένω... ;)

5.1.10

Γνωριμίες στο net! Friend or Foe?

Χτες η παρέα των έξι είχε απαρτία. Η Μ. είχε παρκάρει την μικρή με τον Ι., η Ε. είχε ακόμη μια μέρα άδεια, η Σ. είχε στείλει τον φαντάρο να φυλάει τα σύνορα κι ήμασταν όλες ασφαλείς!
Αποθαρρύναμε την Ε. από το ν' αρχίσει να μιλάει για τις τιμές των εισητηρίων και το πόσο ασύμφορο είναι το πήγαινε-έλα Αθήνα-Σύρο. Σταματήσαμε και τη χαζομαμά της παρέας που μας ανέλυε κάτι για πάμπερς και ταλκ. Κι είπαμε να πιάσουμε τις παλιές καλές αμπελοφιλοσοφίες για άντρες!
Τις ενημέρωσα κιόλας ότι σκοπεύω να ξαναρχίσω να γράφω στο blog...
Η Ν. μου ζήτησε να μην την κάνω ρεζίλι και φέτος. Η Ε. με κοίταξε απλά δολοφονικά. Η Α. μου είπε ότι μου έχει υλικό! Η Μ. μου είπε ότι τώρα πλέον μεγάλωσε, νοικοκυρεύτηκε και δε νομίζει ότι οι αναγνώστες μου (οι ποιοι?) θα ενδιαφέρονται ιδιαίτερα για τον έγγαμο βίο. Η Σ. μιλούσε με τον Α. στο τηλέφωνο οπότε προς το παρόν τη γλύτωσα (δεν νομίζω ότι διάβασε τα νέα posts...)
Σε κάθε περίπτωση η κουβέντα δεν ήταν ούτε πολύ πικάντικη, ούτε ιδιαίτερα πρωτότυπη. Αναλύσαμε για πολλοστή φορά το θέμα των σχέσεων μέσω internet. Υπό άλλο πρίσμα όμως αυτή τη φορά.
Καταλήξαμε ότι τελικά είναι ένας από τους πιο σίγουρους τρόπους για να κάνεις σεξ! :-P Και - γιατί όχι - και σχέση!
Γνωρίζεις κάποιον στο νετ. Πιθανότατα σε κάποιο blog ή στο twitter (τα chat rooms είναι άλλο κεφάλαιο, δε μας αφορούν αυτή τη στιγμή). Σου κάνουν κλικ αυτά που γράφει, ο τρόπος που τα γράφει. Ξεκινάτε να μιλάτε αρχικά μέσω comments, στέλνετε mails... Με γνώμονα κοινά ενδιαφέροντα καλλιεργείτε μια άλφα σχέση. Αποκτάτε μια οικειότητα. Και μιας και μιλάμε για γραπτά μηνύματα που μπορείτε να επεξεργαστείτε προσεκτικά πριν τα στείλετε, δημιουργείτε μια εικόνα όπως ακριβώς τη θέλετε! Κι αντίστοιχα και ο άλλος σας παρουσιάζει τον "καλό" του εαυτό.
Επειδή κατά βάθος δρούμε εγκεφαλικά, ξεκινάμε να ερωτευόμαστε το μυαλό του συνομιλητή μας. Τον τρόπο που εκφράζεται. Το αν μας κάνει να γελάμε με αυτά που μας στέλνει.
Πριν λοιπόν καν δούμε έστω και μία φωτογραφία του, το μυαλό μας πλάθει εικόνες. Όσο πιο πολύ καλλιεργούμε αυτή τη σχέση χωρίς να τολμούμε την face to face επαφή, τόσο πιο πολύ αυξάνουμε τις πιθανότητες να έχουμε... αίσιο τέλος!
Τι γίνεται όταν αποφασίσουμε να κάνουμε το παραπάνω βήμα; Να δώσουμε ένα πρόσωπο σε αυτό το άτομο που περνάμε τόσες ώρες μιλώντας στο internet;
Η επικοινωνία γίνεται λίγο πιο "προβληματική". Περνάει μια πιο δύσκολη φάση (με πολύ γράψε-σβήσε) μέχρι να μάθουμε μερικά πιο προσωπικά πράγματα, μέχρι να τολμήσουμε μια συνάντηση.
Κι όταν επιτέλους συναντιόμαστε;
Οι έρευνες της παρέας (μιλάμε για "επαγγελματικές" έρευνες!) δείχνουν ότι σε ποσοστό 90% αυτές οι γνωριμίες καταλήγουν "κάπου"! Οι περισσότερες σε μερικά τουλάχιστον ραντεβού, στο κρεβάτι και κάποιες από αυτές ακόμα και σε μακροχρόνιες σχέσεις!
Πολλές φορές με άτομα που για τον άλφα ή βήτα λόγο αν γνωρίζαμε μέσω της παρέας θα απορρίπταμε! Γιατί είναι άτομα που δεν ανοίγονται εύκολα και ποτέ δε θα ανακαλύπταμε πόσο ενδιαφέροντα είναι. Γιατί η εξωτερική τους εμφάνιση δε θα μας ενθάρρυνε να ασχοληθούμε παραπάνω. Γιατί σε μια μεγάλη παρέα ποτέ δε θα είχαμε την ευκαιρία να μάθουμε και να αντιληφθούμε αυτά τα στοιχεία του χαρακτήρα τους που ανακαλύψαμε κατά τη διαδικτυακή μας επικοινωνία.
Όχι βέβαια ότι αποκλείονται οι απογοητεύσεις... Μου έχει τύχει να συναντήσω άτομα που εκτιμούσα βαθύτατα από την ιντερνετική τους παρουσία και στο live αποδείχτηκαν ρηχοί, βαρετοί, με έκαναν να αναρωτιέμαι αν πρόκειται καν για το ίδιο πρόσωπο.
Και πάλι όμως, αν εσύ είσαι αποφασισμένος να βρεις το... άλλο σου μισό, η πρώτη εντύπωση δεν είναι καθόλου αντικειμενική. Όποιος και όπως και να είναι αυτός που έχεις μπροστά σου, εσύ βλέπεις ακόμα την εικόνα που είχες πλάσει όταν διάβαζες τα mail του ξαπλωμένη στο κρεβάτι...
Τώρα αυτό είναι καλό ή κακό; Σημείο των καιρών μας ή μια φυσική εξέλιξη; Ενδιαφέρον ή απλά pathetic;
Αποφεύγοντας τις γενικεύσεις (η Ε. θα είναι πολύ περήφανη για μένα) θα πω απλά τη δική μου άποψη. Αν και πρωτόγνωρος και κάπως "περίεργος" για μένα αυτός ο τρόπος γνωριμίας, δεν τον θεωρώ καθόλου κακό! Το Internet έχει μπει για τα καλά στη ζωή μας και μας έχει διευρύνει τους ορίζοντες σε τόσα θέματα! Γιατί όχι κι εδώ; Γιατί να απορρίψω την ευκαιρία να γνωρίσω κάποιον άνθρωπο; Ναι, μπορεί αν δεν υπήρχε το νετ, οι δρόμοι μας να μη διασταυρώνονταν ποτέ. Αλλά υπάρχει! Κι εγώ έχω την ευκαιρία να τον γνωρίσω. Είναι σαν να διαβάζω την περίληψη στο οπισθόφυλλο ενός βιβλίου. Αυτός επέλεξε να τη γράψει. Αν αυτό που διάβασα μου κάνει κλικ, ποιος είναι αυτός που θα μου πει ότι είναι λάθος να "διαβάσω" και το βιβλίο; Και στην τελική, ακόμη κι αν δε μου "αρέσει", δεν έχω χάσει τίποτε..! :)

3.1.10

Λες να βαρεθούμε τόσο;

Ήταν έτσι κι αλλιώς στους στόχους μου να αναβιώσω το συγκεκριμένο blog, η αποψινή όμως ιστορία μου έδωσε ένα κίνητρο παραπάνω!

Σας έχει συμβεί από το πουθενά και άνευ προετοιμασίας να ζήσετε ένα από τα πιο ενδιαφέροντα ή έστω πρωτότυπα βράδια της ζωής σας; Αυτό ακριβώς γούσταρα στα φοιτητικά χρόνια, που εκεί που ρεμαλιάζαμε, κάποιος έριχνε μια κουλή ιδέα και βρισκόμασταν ημερήσια στη Λάρισα, να παίζουμε μπουγέλο στην πλατεία ή να κάνουμε κόντρες στα συγκρουόμενα!

Σήμερα λοιπόν το πρόγραμα προβλεπόταν βαρετό, με διάβασμα, μάζεμα του σπιτιού και αναπλήρωση του χαμένου ύπνου. Ούτε το τηλέφωνο της Σ. που ήθελε να περάσει για καφεδάκι με προετοίμασε για φοβερές συγκινήσεις. Ούτε καν όταν ο Α. (ο φαντάρος γκόμενος) την πήρε τηλέφωνο και κανόνισαν να περάσει κι αυτός από εδώ να τη δει για λίγο. Είπα κι εγώ να τους αφήσω το σπίτι, μπας και μπει το νερό στ' αυλάκι, αλλά η περίοδος της Σ. είχε άλλα σχέδια. Οπότε βρεθήκαμε να τα πίνουμε οι τρεις μας, με τον Α. να διηγείται ιστορίες από το στρατό. Επειδή όμως ο φαντάρος έχει και φίλους, στην προσπάθειά του να δει όσους περισσότερους μπορεί, είπε και στον φίλο του τον Δ. να περάσει από δω. Για λίγο... Γιατί μετά θα έβγαιναν για ποτό οι δυο τους.
Ο Δ. και ο Α. αποδείχτηκαν εξαιρετική παρέα! Πιάσαμε μια κουβέντα ξεκινώντας από τη μουσική, περνώντας στην πολιτική, κάνοντας μια στάση στη λογοτεχνία, συνεχίζοντας με άπειρες ιστορίες από σχολεία και σχολές, ανακαλύπτοντας κοινούς γνωστούς και καταλήγοντας στα περί σχέσεων. Κάπου εκεί νομίζω ότι έγινε σαφές το ότι οι άντρες δεν πρόκειται να πήγαιναν για ποτό. Ξαναγεμίσαμε τα ποτήρια και ξαναπιάσαμε τη γκομενοκουβέντα. Με αποτέλεσμα μάλλον να... ανάψει λίγο το ζεύγος, το οποίο και άρχισε να φιλιέται στον καναπέ. Και - επειδη η λογική δεν είναι μάλλον το φόρτε μας - αντί να στείλουμε το ζεύγος στο υπνοδωμάτιο, καταλήξαμε εγώ και ο Δ. στο κρεβάτι να κοιτάμε το ταβάνι!
- Και είπα εγώ να τους αφήσω το σπίτι... Δε θέλανε! (μουρμουράω)
- ... (Ο Δ. συνεχίζει να κοιτά το ταβάνι)
- Δεν έχω και τηλεόραση στο δωμάτιο, να έχουμε κάτι να κάνουμε...
- Λες να βαρεθούμε τόσο που να αρχίσουμε κι εμείς να φιλιόμαστε;

Ε, δεν ήταν και κακή ιδέα... Ήταν; :-P

Carrie Vs Bridget 5ος Κύκλος!

Τελικά προφανώς η Carrie δεν παντρεύτηκε... Ούτε η παρέα των 6 σκόρπισε στα πέρατα της γης (είχαμε μερικές μετακομίσεις αλλά... εμείς δε χωρίζουμε!). Η Ε. είναι ακόμα με τον Χ. Η Ν. εξακολουθεί να περιμένει την πίτα να πέσει. Η Α. το διαπραγματεύεται ακόμα για το αν θα σοβαρευτεί... Η Σ. έχει σχέση! Και η Μ. παντρεύτηκε πράγματι τον Ι. και... έχουν και παιδί!
Αλλά, σιγά σιγά! Θα σας ενημερώσω για όλα! Ας αρχίσουμε να μπαίνουμε σε μια σειρά...

Οι πρωταγωνιστές (και περίληψη των προηγουμένων)

Ε + Χ = L.F.E.

Ε.: η εδώ και χρόνια δεσμευμένη της παρέας! Αυτή και ο Χ. είναι μαζί από το λύκειο. Και ο Χ. είναι πρακτικά πλέον επίσημο μέλος της παρέας μας. Τους δουλεύουμε για το ποιος θα πρωτοβαφτίσει τα παιδιά τους, για το αν και πότε η μαμά του Χ. θα μάθει επιτέλους στην Ε. να φτιάχνει παστίτσιο και μουσακά, για το τι θα βάλουμε στο γάμο τους και λοιπές καφρίλες για το πότε θα βαρεθούν ο ένας τον άλλο και για το αν τους τρομάζει η ιδέα να... κλείσουν σεξουαλικά και να μη γνωρίσουν ποτέ άλλο ερωτικό σύντροφο!
Ο 5ος όμως κύκλος αυτού του blog τους βρίσκει σε φάση "άλλος για Χίο τράβηξε κι άλλος για Μυτιλήνη"... Βλέπετε, η Ε. διορίστηκε στη Σύρο κι ο Χ. έπιασε δουλειά στην εταιρεία του πατέρα του, στην Αθήνα. Πιεσμένα ωράρια, λίγες άδειες και μια θάλασσα στη μέση. Κι έχουμε φουρτούνες και υποψίες ότι πάμε για φούντο. Και πάλι όμως, ο καιρός θα δείξει...

Α. η αμετανόητη!

Η Α. είναι η πιο επισοδειακή από τις φίλες μου νομίζω... Βρίσκει γκόμενους παντού και πάντα, σπανίως τους κρατάει για πολύ, διηγείται (και της συμβαίνουν) τα πιο κουλά πράγματα και έχει σαν χόμπυ τη συλλογή (όχι πεταλούδων φυσικά, αλλά) περίεργων ανδρικών ονομάτων, εξωτικών κατακτήσεων και λοιπών στατιστικών.
Το 2009 δεν ήταν η καλύτερη χρονιά της αλλά ελπίζω και εύχομαι (για το καλό του blog πάνω απ' όλα) ότι το 2010 θα είναι.. ενδιαφέρον! ;-)

Η μικρή που μεγάλωσε...

Η Σ., η μικρή της παρέας, παραμεγάλωσε... Στα 20 πλέον, έχει καταφέρει να φάει τις ήττες που της αναλογούν, να μπλέξει, να ξεμπλέξει, να τσακίσει το οικογενειακό παγωτό της παρηγοριάς, να ερωτευτεί, να απογοητευτεί, τα γνωστα...
Το νέο έτος μπήκε με την Σ. σε σχέση (!), με φαντάρο (!) και να προσπαθεί να συγχρονίσει τον... κύκλο της με τις άδειες του Α.!

Πέσε πίτα να σε φάω - extended version

Ποιά περιμένει ακόμα την πίτα; Μα, η Ν. φυσικά! Και δε στρώνει καν τραπέζι... Χρόνια τώρα! Και το εκνευριστικό είναι ότι συνήθως πέφτει η πίτα! Απλά όχι τόσο συχνά όσο θα ήθελε! Και όπως έχω γράψει και παλιότερα, τώρα διανύει την περίοδο που θέλει σχέση (και είπαμε, για καθαρά πρακτικούς λόγους! για να μην ψάχνει-περιμένει μέχρι να πέσει η επόμενη)
Το 2010 πάντως προβλέπεται εξαιρετικά δύσκολη χρονιά για τους άντρες που θα... ποθήσουν την Ν.! Γιατί, δε φτάνει που περιμένει από τον υποψήφιο να κάνει τα πάντα μόνος του, έχει ανεβάσει και τον πήχη ψηλά! (και την ένδειξη της ζυγαριάς τόσο χαμηλά που εγώ αμφιβάλω αν κυκλοφορεί άντρας σε τόσο petit έκδοση)

Και ζήσανε αυτοί καλά κι εμείς ακόμα καλύτερα!

Μπορεί ο Ι. να μας παίδεψε λιγουλάκι, το πήρε όμως το κορίτσι! Ο λόγος προφανώς για τη Μ., το άτομο που φέρνω πάντα σαν παράδειγμα στη μάνα μου όταν με ρωτάει αν και πότε έχω σκοπό να σοβαρευτώ! Βίος και πολιτεία στα "νιάτα" της, όταν ένιωσε το βιολογικό της ρολόι να χτυπάει (κοίτα να δεις που τελικά είχε!) τα πράγματα εξελίχτηκαν όπως μόνο στις ελληνικές ταινίες έχουμε συνηθίσει. Ξαναβρήκε τον πρώτο της έρωτα, παντρεύτηκαν και η μικρή Κ. - η κόρη τους - έκανε τις προάλλες τα πρώτα της βήματα!

Κι εγώ;

Ο νεός χρόνος με βρήκε με καινούρια δουλειά, καινούριο σπίτι, καινούριους φίλους, υλικό για νέα posts και με στόχο να ξαναρχίσω να γράφω εδώ τα κατορθώματά μας.

Θα μας αντέξετε;

We are back!!! (?)

Ένα από τα πιο ανούσια και ψυχοφθόρα πράγματα που κάνουμε κάθε πρωτοχρονιά είναι να βάζουμε στόχους για το χρόνο που έρχεται...
Ένας από αυτούς τους στόχους (εκτός από το να ξεκινήσω δίαιτα, να βάλω κανένα φράγκο στην άκρη, να πάω άλλο ένα ταξίδι, να βρω καμιά σοβαρή σχέση, να μάθω - επιτέλους - να μαγειρεύω και να στρώσω το ωράριο του ύπνου μου) ήταν και να ξαναρχίσω να γράφω σε αυτό το blog...
Τώρα το αν θα το τηρήσω ή αν θα έχει κι αυτός τη μοίρα όλων των υπόλοιπων στόχων, είναι κάτι που μόνο ο χρόνος μπορεί να δείξει...

Προς το παρόν λοιπόν, WE ARE BACK!!! (είτε σας αρέσει, είτε όχι!)

Καλή Χρονιά και Ευτυχισμένο το 2010!!!