27.11.08

Τα φαινόμενα απατούν

Χτες (οοοοκ, σήμερα το πρωί...) γυρνώντας σπίτι, πέρασα έξω από το 24ωρο video club της γειτονιάς. Απ' έξω, με αλάρμ, ήταν σταματημένα δυο αμάξια. Το ένα ήταν ένα άσπρο φιατάκι, με μια κόκκινη πόρτα, ένα λούτρινο garfield στο πίσω τζάμι και το κασετόφωνο ανοιχτό, να παίζει τα Χαιρετίσματα του Βασίλη... Το άλλο ήταν ένα καλογυαλισμένο ασημί αμάξι, από αυτά που σου δίνουν την αίσθηση ότι ο οδηγός τους δεν κάνει άλλη δουλειά από το να τα τρίβει με κερί όλη μέρα!
Η φυσική μου περιέργεια με έκανε να ψάξω τους οδηγούς. Πράγματι στο video club ήταν δυο άτομα. Ένας πιτσιρικάς με μακρύ σγουρό μαλλί, σκούρο τζιν και μαύρο πουλόβερ. Κι ένας τύπος γύρω στα 40 με κουστούμι... Χα! Σαν παζλ για πεντάχρονα!



Καθυστέρησα λίγο ακόμα μέχρι να βγουν... Και κάπου εκεί χρειάστηκε να ξανακοιτάξω τα κομμάτια του παζλ! Γιατί ο τυπάς με το κουστούμι μπήκε στο φιατάκι! Ενώ ο πιτσιρικάς, αφού ίσιωσε λίγο τον καφρέφτη, μπήκε στο άλλο!!!

25.11.08

Δικαιολογίες του κώλου

με συγχωρείτε κιόλας...
αλλά πώς αλλιώς να τις πω;

Μα, είναι δικαιολογία τώρα το ότι δεν ήρθα στο πάρτυ σου γιατί είχα... γαστρεντερίτιδα;;;
(με αναλυτική περιγραφή στο msn για την ποσότητα και τη... σύσταση)

Και φυσικά δε μπορούσες και να πάρεις ένα τηλέφωνο γιατί ήσουν συνέχεια στο μπάνιο!

Οοοοοοχι...
Σκέφτηκες να πάρεις αλλά έχεις και κάτι ψυχολογικά με το θέμα γεννέθλια. Σε πονάει το ότι μεγαλώνουμε! Ούτε στου κολλητού σου δεν είχες πάει! Και τέτοια μελοδραματικά.

Φυσικά... Ξέχασα... Ανήκεις στην κατηγορία "νομίζω είμαι καλυμμένος"!
Δηλαδή τώρα αισθάνεσαι ότι με έπεισες;
Δεν αφήνεις τις δικαιολογίες του κώλου λέω εγώ τώρα;
Ουφ!

7.11.08

Πες μου ένα ψέμα ν΄ αποκοιμηθώ

Ψέματα...
Μικρά, μεγάλα, αθώα...
Του ψαρά (κι έπιασα ένα ψάρι τοοοοοοσο)
Του κυνηγού (και τότε βούτηξα την αρκούδα...)
Του πιτσιρικά (και ήρθε ένα μεγααααλο ρακούν και έφαγε όλο το γλυκό)
Του μαθητή (εγώ κοπάνα; τι λες ρε μάνα, 4ωρο είχαμε!)
Του φοιτητή (ε, πόσα να χρωστάω; δύο, τρία;)
Του γκόμενου....
Ε, τι;! Πώς πας να το προσπεράσεις έτσι απλά αυτό;
Θέλει ανάλυση το θέμα!
Όλοι λέμε ψέματα! Κι όποιος λέει ότι δεν έχει πει ποτέ, λέει ΨΕΜΑΤΑ!
Το θέμα όμως είναι τι ψέματα...
Και δεν εννοώ μόνο για ποιο σκοπό!
Ναι, υπάρχουν τα ψέματα για "καλό" και "κακό" σκοπό...
Αυτά που λες για να μη με πληγώσεις (όχι γλυκιά μου, δεν πάχυνες καθοοοολου)
Αυτά που λες για να γλυτώσεις έναν - ανώφελο (;) - καβγά (ναι, προχτές δεν είχες πονοκέφαλο, τον Παναθηναϊκό έβλεπες, αλλά ας μην το κάνουμε θέμα)
Αλλά κι αυτά που λες για να καλύψεις τις... βρωμοδουλειές σου! Και φρόντισε να μην τα μάθω!
Το άλλο όμως μεγάλο κεφάλαιο στο θέμα ψέμα είναι το είδος!
Μην τα βάζουμε όλα μαζί! Το ψέμα είναι τέχνη! Δημιουργία!
Υπάρχει και το πρόχειρο, υπάρχει όμως και το εμπνευσμένο! Το καλοδουλεμένο! Το οσκαρικό!
Και να σου πω κάτι; Αν είναι να μου πεις ψέμα - πες με μαζόχα - πες μου τουλάχιστον ένα καλό!
Ένα από αυτά που καλύπτουν όλες τις πιθανές εκδοχές, που σε βγάζουν κι από πάνω!
Ένα από αυτά που και να καταλάβω ότι είναι ψέμα, τουλάχιστον θα παρηγορηθώ ότι κόπιασες για να με πείσεις!

Κι αφού το ανοίξαμε το θέμα, ας δώσουμε και τα βραβεία της παρέας!

Ειδικό βραβείο, ψέμα "νομίζω είμαι καλυμμένος"
Το βραβείο θα παραδώσει η Α. στον Χ. (χειροκροτήματα)
- Μωρό μου! Μα φυσικά και δεν ξέχασα τη γιορτή σου! Απλά δεν είχα κάρτα... Κι εκεί που ήμουν δεν έπιανε και το κινητό. Δεν είχα και ίντερνετ. Κι εξάλλου ήθελα να στο πω από κοντά!

Έπαινος, ψέμα "γέλα πουλί μου, γέλα"
Από την Ε. στον Χ. με αγάπη!
- Κοίτα να δεις... Δεν ξέχασα ακριβώς να σου πάρω το μαλλακτικό που ζήτησες... Είμαι στο σούπερ μάρκετ! Κοιτάω τα ράφια και εντοπίζω ότι έχει μείνει μόνο ένα τελευταίο από αυτά που είναι για μπούκλες και έξτρα όγκο. Κι εκεί που πάω να το πιάσω χτυπάει το κινητό μου. Μέχρι να το κλείσω έρχεται μια γιαγιάκα και - τσουπ! - παίρνει ακριβώς αυτό... Πήγα να την ακολουθήσω, να την παρακαλέσω, αλλά καταλαβαίνεις, ήταν και γιαγιούλα, τη λυπήθηκα...

Πρώτο βραβείο, ψέμα "οσκαρικό" με ειδικά εφέ και πολλούς κομπάρσους
Θα το παραδώσω εγώ προσωπικά στον Κ.
- Αγάπη μου δε μπορώ να βρεθούμε απόψε... Δε θα το πιστέψεις! Πάρκαρα παράνομα το αμάξι και μου το σήκωσε ο γερανός! Και θα πρέπει τώρα να τρέχω στην τροχαία... Άχου, τι έπαθα! Και έχω ξεχάσει και μέσα το κινητό...

Και μην ξεχάσω:
Χρυσό βατόμουρο από την Ν. στον Σ. για τον περιβόητο "ολοήμερο πονοκέφαλο"!

6.11.08

Άσπρα, κόκκινα, κίτρινα, ΜΠΛΕ...


Ναι, ναι... Μπορεί να συμβεί στον καθένα! Και κανονικά πρέπει να σας σταθούμε και "να το ξεπεράσουμε μαζί" και διάφορες άλλες τέτοιες άβολες καταστάσεις και συζητήσεις. Τι γίνεται όμως όταν το πρόβλημα αυτό το έχει ο fuck buddy σου; Ο άνθρωπος με τον οποίο είναι ξεκαθαρισμένο ότι βρίσκεστε μόνο για το σεξ! Κάπου πρέπει να υπάρχει ένα οξύμωρο σχήμα νομίζω...
Ο Γ. είναι κατα κάποιο τροπο ο fuck buddy της Ν. Η συχνότητα κυμαίνεται κάπου στο δίμηνο, τα πράγματα είναι ξεκαθαρισμένα και γενικά η "σχέση" τους δουλεύει ρολόι! Μόνο που το... εργαλείο του Γ. τελευταία χάνει...
Σε σχέση τα πράγματα προφανώς θα ήταν διαφορετικά (το επαναλαμβάνω μη μας πάρετε με τις πέτρες) αλλά να κάνεις χαλάουα, να βάλεις τα πρόστυχα τα μαύρα τα εσώρουχα σου, να τον καλέσεις από το σπίτι και... τζίφος; Ε, δε λέει... Για να καταφεύγεις σε αυτόν δε νομίζω ότι αυτό που σου έλειπε ήταν η αφεντιά του στο κρεβάτι σου, να πιάνει χώρο, να ροχαλίζει, να σου τραβάει το πάπλωμα και... τηγανίτα τίποτε!
Και τι τον κάνεις; Τον απολύεις γιατι... έσπασε τη σύμβαση.
Ο Γ. πάντως πριν πάρει πόδι πήρε viagra!
Και απ' ότι φαίνεται το μπλε χαπάκι δουλεύει...
Δεν ξέρω αν αυτός τα βλέπει μπλε. Η Ν. πάντως ξανάρχισε να τα βλέπει ρόδινα.
Εγώ πάλι τα βλεπω περίεργα. Fuck buddy με ιατρική συνταγή. Στύση κατά παραγγελία. Σεξ χωρίς τα παρελκόμενα.
Αυτό δε θέλαμε; Ξαφνικά γιατί με χαλάει;
Αν ξανάρχισα να τείνω προς το ρομαντισμό νομίζω πως ήρθε η ώρα να πάρω κι εγώ τα χάπια μου...

5.11.08

Οριζοντίως νούμερο 2, η γιαγιά...

Στο ίδιο σόι πάλι, πρέπει να το είχα βάλει σκοπό να τους γνωρίσω όλους οριζοντίως...
Διακοπές Χριστουγένων και απουσίας γονέων εκμεταλευόμενοι (η ιστορία χρονολογείται αρκετά χρόνια πριν) έχουμε εγκατασταθεί με τον φίλο μου σπίτι του. Έξι Γενάρη, πρωί, πολύ πρωί, ανοίγει πάλι η πόρτα. Η σκηνή έχει ως εξής! Εμείς τρομαγμένοι - αγουροξυπνημένοι και φυσικά γυμνοί κάτω από τα σκεπάσματα. Η γιαγιά στην πόρτα, στήλη άλατος. Και ο παπάς πίσω έχει μείνει με τον ψαλμό στη μέση και το λιβανιστήρι να εκτελεί ελεύθερη ταλάντωση!
Περιττό βέβαια να σας πω ότι μόλις ανακτήσαμε την ψυχραιμία μας και τυλιχτήκαμε υποτυπωδώς με τα σεντόνια, ο παπάς μας... έψαλε κανονικότατα, μας άγιασε, μου 'χωσε και το σταυρό κάτω από τη μύτη να τον φιλήσω!

4.11.08

Οριζοντίως...

Γενικά δεν αισθάνομαι άνετα να γνωρίζω μαμάδες, γιαγιάδες και θειάδες. Πόσο μάλλον... υποψήφια πεθερικά! Κωμικοτραγικές ιστορίες σημαδεύουν τις συναντήσεις με τα σόγια κάθε φορά! Και κάθε φορά εγώ εύχομαι να ανοίξει η γη να με καταπιεί!

Οκ, γενικά με τα αδέρφια δεν έχω μεγάλο πρόβλημα! Σίγα μην τους ζητήσουμε και την έγκριση δηλαδή! (αν και είχα και περιστατικό μεγάλης αδερφής που ήθελε να με ξεμαλλιάσει γιατί αποπλάνησα λέει τον αδερφούλη της!)
Το συγκεκριμένο περιστατικό πάντως με τον αδερφό δεν είναι και τόσο τραγικό. Μάλλον προς το κωμικό πάει. Είμαι με τον καλό μου στο σπίτι του - δεν έχω ιδέα αν και ποιος άλλος μπορεί να είναι στο σπίτι - και χαμουρευόμαστε στο κρεβάτι του. Σε αυτή λοιπόν τη σεμνή και διακριτική στάση, εγώ τ' ανάσκελα κι αυτός αποπάνω ανοίγει την πόρτα ο αδερφός! Και τι πιο φυσικό από το να κάνουμε τις συστάσεις οριζοντίως! Αυτή εδώ από κάτω είναι η κοπέλα μου! Κι αυτός που χάσκει με το στόμα ανοιχτό στην πόρτα είναι ο αδερφός μου. Δε δίνουμε και τα χέρια να είμαστε πιο επίσημοι;

3.11.08

Της θειας σου!

Της θειας σου το περίπτερο...
Της θειας σου το μπουγαδοκόφινο...
Το πλυντήριο...
Το ταμ-τιρι-ρι...
Της θειας σου τέλος πάντων!

Ναι, ναι! Το ξέρω! Αυτό το "της θειας σου" πάντα το λέω σε λάθος στιγμές! Π.χ. στον Σ. παρουσία δύο ξαδέρφων και μιας ξαδέρφης!
- Για τη μάνα μου το είπες ρε;
- Όχι μωρέ, για την άλλη...
- Ποιά δηλαδή; Τη δικιά μου;
Κι άσ' το να πάει στο διάολο ένα πράγμα!

Ε, αν συνδυάσεις τη συγκεκριμένη συνήθεια και τον αγαπημένο μου Μέρφυ απλά παίρνεις το ακόλουθο περιστατικό!

Καινούριο "αίσθημα" και γενικά έχω αποφύγει εντέχνως να γνωρίσω μαμάδες, μπαμπάδες, γιαγιάδες. Και είμαι πανευτυχής! Έλα όμως που τα σόγια καραδοκούν!
Πίνουμε τον καφέ μας αμέριμνοι και φυσικά πλακωνόμαστε! Όχι πολύ σοβαρά, αλλά εγώ ένα "της θειας σου" του το πέταξα! Και φυσικά εκείνη τη στιγμή ποια πέρναγε από δίπλα; Μα φυσικά, η θειά του! @$*#@_*#!
Ναι, ομολογουμένως, ήταν ένας ενδιαφέρον τρόπος να τη γνωρίσω! Και πρέπει και να με κατασυμπάθησε κιόλας... Πφφφ...