Το κρεβάτι

Κρεβάτια μονά, διπλά, υπέρδιπλα...
Από ξύλο ή μέταλλο.
Με ουρανό και κουνουπιέρα.
Στρωμένα, άστρωτα...
Με σεντόνια σατέν, με σεντόνια ποτισμένα από τον ιδρώτα και το σπέρμα.
Ξένα κρεβάτια, κρεβάτια ξενοδοχείου, κουκέτες πλοίου...
Έχω κοιμηθεί σε τόσα κρεβάτια...
Μόνη, με φίλες, με άντρες...

Θυμάμαι ανήσυχες νύχτες μόνη, παλεύοντας με το πάπλωμα, αγκαλιάζοντας το μαξιλάρι. Νύχτες που δεν έβλεπα την ώρα να χωθώ κάτω από τα σκεπάσματα μετά από δουλειά, από ξενύχτι.
Θυμάμαι βράδια με φίλες, συζητήσεις κάτω από τις κουβέρτες, σκουντιές, μελανιές, μάχες για τα σκεπάσματα.
Θυμάμαι νύχτες με άντρες, ιδρωμένες αγκαλιές μετά το σεξ, χάδια, ένα σιγανό ροχαλητό.

Χτες το κρεβάτι μου φάνταζε απελπιστικά άδειο. Στριφογύριζα για ώρες χωρίς να καταφέρνω να κοιμηθώ. Στις πέντε ήμουν ακόμα ξύπνια ακούγοντας τους θορύβους της νύχτας, κοιτώντας ένα σταματημένο ρολόι. Πήρα την κουβέρτα μου και πήγα στο σαλόνι. Κουλουριάστηκα στον καναπέ, έβαλα ένα dvd, έκανα ένα τσιγάρο. Κάποια στιγμή πρέπει να αποκοιμήθηκα. Δεν κατάφερα όμως να ξεκουραστώ. Στις έξι ήμουν και πάλι ξύπνια, η ταινία έπαιζε μόνη της, η μέση μου πονούσε. Γύρισα στο κρεβάτι και αγκάλιασα το μαξιλάρι συνειδητοποιώντας πόσο άχρηστος είναι όλος αυτός ο χώρος όταν είσαι μόνος. Πόσο μάταιη είναι η ύπαρξη ενός διπλού κρεβατιού όταν δεν έχεις με ποιον να το μοιραστείς.

Θα άλλαζα το κρεβάτι μου με ένα ράντζο, ένα sleeping bag στο πάτωμα, αρκεί να μην ήμουν μόνη τα βράδια. Δε με νοιάζει αν με ξεσκεπάζεις στον ύπνο σου, αν το χέρι σου με πνίγει, οι τρίχες στο στήθος σου με γαργαλάνε. Δε με νοιάζει που στη μέση της νύχτας η αγκαλιά μας θα χαλάσει. Μου αρκεί ν' ακούω την ανάσα σου στ' αυτί μου. Μου αρκεί που θα νοιώσω κάποια στιγμή το χέρι σου να με τραβάει πάλι στη ζέστη μιας αγκαλιάς...

Ζητείται συγκάτοικος:
Διπλό κρεβάτι, 3 τμ, πλήρως εξοπλισμένο (4 μαξιλάρια, πανωσέντονο, κατωσέντονο, κουβέρτα) με υπέροχη θέα σε λευκό τοίχο και σε ιδανική απόσταση από το μπάνιο και την κουζίνα. Κατοικίδια δεκτά!