Ένας ροκάς στα μπουζούκια

Προχτές είχε γενέθλια η Α. και φυσικά έπρεπε να το γιορτάσουμε δεόντως!

Η βραδιά ξεκίνησε με ουζοκατάνυξη στο αγαπημένο μας μεζεδοπωλείο! Και συνεχίστηκε με πολλά πολλά σφηνάκια στο αγαπημένο μας μπαράκι! Αλλά δυστυχώς, δεν τέλειωσε εκεί... Γιατί - δεν ξέρω αν το έχω ήδη αναφέρει - η Α. γουστάρει μπουζούκια! Κι εφόσον ήταν το τιμώμενο πρόσωπο της βραδιάς κατά τις 4:30 καταλήξαμε σε ένα άθλιο μπουζουξίδικο!

Είμαι της άποψης ότι παντού μπορείς να περάσεις καλά αρκεί να είναι καλή η παρέα! Ε, στα μπουζούκια δε μπορώ να περάσω καλά! Με τίποτε!

Η Α. προφανώς βρέθηκε σε οικείο περιβάλλον και σύντομα τράβηξε και την Μ. και τη Ν. στην πίστα... Η Ε. χρειάστηκε λίγο περισσότερα παρακάλια αλλά τελικά σηκώθηκε κι αυτή! Έλειπε κι η Σ. που είναι η μόνη που με καταλαβαίνει σε τέτοιες φάσεις... (είχε σχολείο βλέπετε την επόμενη!) Οπότε έμεινα μόνη στο τραπέζι να φυλάω τα μπουφάν μας!

Παλιά μου τέχνη κόσκινο στην τελική! Επιδόθηκα λοιπόν στο αγαπημένο μου σπορ! Στην... ανδροπαρατήρηση (πώς λέμε αστροπαρατήρηση; καμία σχέση!)! Γενικά όταν βρίσκομαι σε πολυσύχναστους χώρους μου αρέσει να παρατηρώ τους γύρω μου. Άνδρες και γυναίκες. Και τα μπουζούκια αυτού του (χειρίστου) είδους είναι ιδανικά για τη μελέτη μου!

Είχα εντοπίσει ήδη τρεις κοπελιές με το ίδιο φόρεμα (το οποίο σκεφτόταν και η Ν. να αγοράσει), έναν μεθυσμένο τυπά που προσπαθούσε να χορέψει ζεϊμπέκικο ξενυχιάζοντας όλους τους υπόλοιπους στην πίστα, το κλασσικό ζευγαράκι που ζει στο μικρόκοσμο του και φιλιέται συνεχόμενα και χωρίς ανάσα αδιαφορώντας για το χάος γύρω του... Είχα δει και έναν γνωστό (και το σημείωσα για να σπάσω λίγη πλάκα την επόμενη) όταν ξαφνικά είδα ΑΥΤΟΝ.

Καθόταν κι αυτός μόνος του σε ένα τραπέζι. Έστριβε ένα τσιγάρο με απελπιστικά αργές κινήσεις. Κοιτούσε που και που το ρολόι του κι έπινε μια γουλιά από το ποτό του. Δεν ξέρω γιατί, αλλά φαινόταν πραγματικά παράταιρος εκεί μέσα! Ήταν ανάμεσα σε τόσο κόσμο κι όμως ήταν εμφανώς μόνος του! Πιθανότατα περίμενε κι αυτός κάποια παρέα που τώρα στριμωχνόταν στην πίστα... Και θα ήθελε κι αυτός να βρίσκεται κάπου αλλού...

Ένιωθα μια απίστευτη ανάγκη να του μιλήσω. Οπότε όταν επιτέλους η Μ. επέστρεψε στο τραπέζι (επειδή την χτύπησαν τα παπούτσια!) πήρα το ποτό μου και τον πλησίασα. Όχι. Αυτή δεν είναι άλλη μια ιστορία με καρδούλες και φιλάκια. Ούτε βρήκα γκόμενο στα μπουζούκια. Απλά με τον Σ. μας ένωσε κάτι σαν... συναδελφική αλληλεγγύη! Και ναι, για πρώτη φορά πέρασα καλά στα μπουζούκια!