Οι φίλοι του φίλου μου

Χτες βγήκα για πρώτη φορά με τους φίλους του Κ... Ειλικρινά, τόσο άγχος δεν είχα ούτε στο πρώτο ραντεβού με τον ίδιο! Μόνο ίσως στις πανελλήνιες... Αλλά και πάλι, το χτεσινό ήταν απίστευτο!
Η Ε. είχε έρθει από το σπίτι για καφέ και με βρήκε μπροστά στη ντουλάπα. Δε μπορούσα με τίποτε να αποφασίσω τι να βάλω! Τι ρούχα, τι παπούτσια, πως να φτιάξω τα μαλλιά μου, να βαφτώ ή όχι! Και φυσικά γέλαγε! Αυτή βλέπετε έχει γνωρίσει εδώ και χρόνια τους φίλους του Χ. Οι περισσότεροι πλέον έχουν γίνει και δικοί της φίλοι. Οπότε δε μπορούσε να με καταλάβει...
Αισθανόμουν σα να δίνω ξανά προφορικά για το Proficiency! Ότι θα με καθήσουν στη μέση, θα με κοιτάξουν από πάνω μέχρι κάτω, θα με ανακρίνουν, θα με περάσουν από κόσκινο και μετά θα δώσουν ή όχι την έγκριση τους, το βαθμό τους!
Όταν φτάσαμε στην καφετέρια που ήταν τα παιδιά, ο Κ. μου είπε τόσο γρήγορα όλα τα ονόματα που δεν πρόλαβα να τα συγκρατήσω. Πάσχιζα να συνδιάσω πρόσωπα με ονόματα και ιστορίες που είχα ακούσει αλλά ήταν αδύνατο. Αισθανόμουν πραγματικά σαν ψάρι έξω από το νερό! Στριφογυρνούσα στην καρέκλα και σκεφτόμουν κάτι έξυπνο να πω, έναν τρόπο να μπω στην κουβέντα. Και - πιστέψτε με! - ποτέ δεν είχα τέτοιου είδους πρόβλημα! Είμαι κοινωνικό άτομο και το μπλα-μπλα είναι το δυνατό μου σημείο. Αλλά τώρα είχα μπλοκάρει!
Δεν θυμάμαι πότε σταμάτησα να απαντάω μονολεκτικά και σαν να δίνω συνέντευξη για δουλειά. Ίσως να ήταν όταν ο Κ. μου έπιασε το χέρι κάτω από το τραπέζι. Ή όταν ο κολλητός του γέλασε με κάποια ατάκα μου. Ή όταν... Αλήθεια! Δε θυμάμαι! Απλά κάποια στιγμή ένιωσα άνετα! Σαν κάποιος να έσβησε τη λάμπα του ανακριτή που μέχρι εκείνη την ώρα με τύφλωνε! Και χαλάρωσα... Και πέρασα πάρα πολύ ωραία με τα παιδιά!
Τώρα βέβαια περιμένω τα... αποτελέσματα της εξέτασης, αλλά είναι όπως όταν ξέρεις ότι πέρασες το μάθημα και απλά δεν είσαι σίγουρος αν πας για τη βάση ή για βαθμό! ;-)