15.11.10

Παραλίγο...

Μέθυσε ο Θύμιος, θύμωσε η Θυμιώ και παραλίγο να γίνει δυστύχημα όπως έλεγε και το αναγνωστικό της Α' Δημοτικού. Και η αλήθεια είναι ότι μέθυσε ο Θύμιος... Και προφανώς τα πήρε στο κρανίο η Θυμιώ. Αυτό που παραλίγο να γίνει βέβαια - και ποτέ δεν έγινε - ήταν το... ρημαδοδυστύχημα! Την τύχη μου μέσα!
Μέσα σε ένα σουκού δύο παραλίγο; Πάει πολύ!
Περιστατικό νούμερο 1, ο ψηλός.
Ο ψηλός είναι η ιδανική παρέα για μεθυσμένα βράδια.
Μπορεί να πιει το Βόσπορο, να σε κάνει να λύνεσαι στα γέλια και είναι και σούπερ βολικός να κρασάρεις πάνω του όταν αρχίσει να γυρνάει το δωμάτιο. Έχει αυτόν το σωματότυπο που σε πείθει ότι μπορεί να σε κάνει ό,τι θέλει, να πεις το δεσπότη Παναγιώτη και μου ξυπνάει διάφορες σεξουαλικές φαντασιώσεις.
Με τον ψηλό δυστυχώς δεν έχει κάτσει ποτέ να ικανοποιήσω τις προαναφερθείσες φαντασιώσεις. Έχουμε καταλήξει μια δυο φορές σπίτι μου να φιλιόμαστε αλλά... τη μία ήταν ο #@#!$@! ο Α. που ροχάλιζε στο σαλόνι, την άλλη η ώρα η δύσκολη, καταλαβαίνετε.
Ε, ούτε το Σάββατο πρωτοτυπήσαμε ιδιαίτερα. Ήπιαμε μια κάβα, κατάφερα και σούταρα "διακριτικά" τον Α. πριν τον ξαναπάρει στον καναπέ και βρεθήκαμε οι δυο μας με τον ψηλό σε φάση "τυφλό-νεογέννητο-γατί" που παραπατάει δώθε κείθε. Κείθε κυρίως. Όπως φιλιόμασταν γκρεμίσαμε ό,τι έπιπλο είχε το θράσσος να παρεμβάλεται στο κομμάτι σαλόνι-κρεβάτι μέχρι που πιάσαμε πάτο. Κυριολεκτικά. Δύο βήματα πριν το κρεβάτι σαβουριαστήκαμε αμφότεροι στο πάτωμα. Πτωτικές παρέμειναν και οι λοιπές παράμετροι της βραδιάς...



Και για να μη φάω τις κοτσίδες μου όσο το σκέφτομαι ας δούμε την περίπτωση 2, ο κοντός.
Το σαββατοκύριακο αλκοολισμού συνεχίστηκε την Κυριακή με διαφορετική παρέα και ναργιλέ. Πρώτα εμφανίστηκε ο original παραλίγο (αυτός φταίει για όλα τώρα που το σκέφτομαι!) και μετά έκανε guest εμφάνιση και ο Μ. Η κατάσταση ήταν σουρεάλ, διαδραματιζόταν σε stop καρέ υπό τους ήχους καμμένης μουσικής και κάπου εκεί πρέπει να πέταξα κάποια από τις γνωστές lame ατάκες μου του στυλ "δηλαδή έχω δυο άντρες στο σπίτι και δε θα μου κάτσει κανείς;"... Ο original παραλίγο μπήκε σε mood καφρίλας, ο Μ. με τον οποίο δεν είχαμε ποτέ συσφίξει τις σχέσεις μας μπήκε σε mood "εγώ ψήνομαι"... Βρε λες;
Χαίρομαι ιδιαίτερα που δεν ήμουν σε κατάσταση να κάνω πλήρη σχέδια. Γιατί σε φάση μεταξύ αστείου και σοβαρού ο Μ. προσπαθούσε να συνεννοηθεί με τον original για το αν, πως και ποιος θα φύγει. Κι εγώ κατά βάθος ψηνόμουν να μείνει.. Την τελευταία συνεννόηση έχασα μόνο κι εκεί που ο original είχε μαζέψει τα πράγματα του και πήγαινε στην γωνία να δει αν έρχεται (το τρένο, το τρόλεϊ, η παλίρροια, ο χάρος να τον πάρει κτλ) κάνει ένα τσουπ και ο Μ., πετιέται από τον καναπέ και λέει "Άντε πάμε!" και φεύγει με τον άλλον!!! Θα έλεγα ότι έμεινα μαλάκας αλλά για να 'μαι ειλικρινής μου πήρε περί τα 45 λεπτά να καταλάβω τι έγινε. Ο Μ. λοιπόν πράγματι σηκώθηκε να φύγει κι εγώ έμεινα στον καναπέ να τον κοιτάω με έκφραση χρυσόψαρου (απλανές βλέμμα, ανοιχτό στόμα που βγάζει φυσαλίδες; την έχετε την εικόνα;) κι εκεί που περίμενα να σκάσουν στα γέλια να μου πουν "χα! το πίστεψες;" ή καμιά καφρίλα που να βγάζει νόημα τέλος πάντων, τσακ! μου κλείνει το μάτι!
Τώρα τι εννοούσε; Τον πετάω σπίτι και ξανάρχομαι, μην κοιμηθείς;
Στα 45 λεπτά πάντως που έμεινα να κοιτάω την πόρτα ούτε επέστρεψε, ούτε κι εγώ κατάλαβα τίποτε παραπάνω από το τι έγινε . (το γιατί έγινε περιμένω να ξυπνήσει κάποιος από τους δύο μπας και μου το εξηγήσει)

4 σχόλια:

An-Lu είπε...

Ουτε κι εγω καταλαβα νταρλινγκ!

Carrie Vs Bridget είπε...

Αν σου πω ότι μου εξήγησαν και πάλι δεν κατάλαβα; :-P

Charmy_kitty είπε...

Αντρες παιδί μου!!!Περίεργοι...!!!Έλεος!!αντι να κατσουν και οι δυο...!!!η εστω ο ενας!!!

Carrie Vs Bridget είπε...

Τι να πω... Το 2010 δημιούργησα ένα νέο περίεργο ρεκόρ! Με κανέναν από τους άντρες που προσπάθησα να κάνω κάτι δεν... πέτυχε από την πρώτη φορά! (τουλάχιστον συνήθως πετυχαίνει με τη δεύτερη... για να δούμε τι θα γίνει και με τον ψηλό και το ρεκόρ το έχουμε στο τσεπάκι! :-P)