Γιατί ποτέ δεν ξέρεις πότε να σταματήσεις;
Γιατί ακόμα κι από μακρυά μπορείς να με πληγώνεις;
Είναι ανάγκη να μου λες τα πάντα; Ασήμαντες λεπτομέρειες που ποτέ δε ζήτησα να μάθω;
Τι να το κάνω το sorry μετά; Τώρα τα νεύρα μου είναι κουρέλια...
Δε μιλάς. Τι να πεις; Ο χρόνος δε γυρνάει πίσω κι η μέρα μου ξεκίνησε άσχημα...
Σ' αγαπ(ά)ω όμως... Κι ας μην είσαι εδώ. Κι ας μην είμαστε μαζί. Κι ας μην με έμαθες ακόμη και ας μη με μάθεις ποτέ...
Υ.Γ. Το "έλα ρε" δε μπορείς να το πεις εσύ... Δε θα μου περάσουν έτσι τα νεύρα...
5 σχόλια:
Κάνεις παραχωρήσεις ή μου φαίνεται;
Αν ναι, δεν κάνεις καθόλου καλά. Πίστεψέ με.
Η αλήθεια πονάει. Αλλά προσωπικά την προτιμώ.
@ So_Far
Δεν κάνω παραχωρήσεις στις σχέσεις μου... Αλλά αυτό δεν είναι σχεση... Δε μπορώ να απαιτώ από κάποιον που δε με έμαθε όσο ήμασταν μαζί να με μάθει τώρα... Με πληγώνει όμως να το διαπιστώνω.
@ michelle
Κι εγώ. Το έκανα όταν με έπαιρνε. Κάποια πράγματα όμως δεν αλλάζουν. Κι αυτό ακόμη κι αν δεν αλλάξει δε μπορώ και δε θέλω να το χάσω... :-(
μυριζει msn-ο-συζήτηση...η αποσταση γλυκια μου δεν παλευεται...κι αν κατι εχει τελειωσει..καλυτερα να κανετε ενα διαλλειμμα πριν ξαναμιλησετε ο ενας στον αλλο..οχι οτι εγω ειμαι καλη σε αυτον τον τομεα τελος παντων! οπου σε παει η καρδια!! καλη τυχη και να χαμογελας no matter what..!
@ nina
Ααααχ... Καλά το μυρίστηκες...
:-(
Δημοσίευση σχολίου