Χιλιάδες ερωτήσεις για τα αγαπημένα μου τραγούδια, τα αγαπημένα μου χρώματα... Λες και δεν τα ξέρει τα περισσότερα! Κι εγώ κάθομαι και απαντάω... Μήπως είμαι όντως ψαχαναγκαστική;
Σήμερα λοιπόν, στον αριθμό 13 με περίμενε η ερώτηση:
Πόσος καιρός έχει περάσει από την τελευταία φορά που έκλαψες;
Ενώ λοιπόν προσπαθούσα να θυμηθώ πότε ήταν η τελευταία φορά - πρέπει να ήταν τουλάχιστον μήνας - με έπιασε ένα ανεξήγητο κλάμα. Με λυγμούς. Να κυλάνε πραγματικά τα δάκρυα στο πληκτρολόγιο και να μη βλέπω μπροστά μου. Ακόμα και τώρα που γράφω αυτές τις γραμμές τα μάτια μου είναι υγρά. Και δεν ξέρω και το γιατί... Κάποιο όνειρο, κάποια από τις προηγούμενες ερωτήσεις; Τι άνοιξε την κάνουλα;
Ήθελες να μάθεις πότε ήταν η τελευταία φορά;
Ορίστε λοιπόν! Η τελευταία φορά που έκλαψα είναι τώρα: 11:59 πμ, Πέμπτη 8 Μαρτίου 2007.
8 σχόλια:
Η τελευταία φορά που έκλαψα ήταν το Σαββατο 24/02/2007 και μάλιστα με λιγμούς από τις 21.00 το βράδυ μέχρι τουλάχιστον τις 00.00.....:(
Μην ρωτήσεις τον λόγο ειλικρινά εκεινο το σκ ήμουν μαυρα χάλια...για πολλούς και διαφόρους λόγους....
Κλάμα διαρκείας... Ευτυχώς σταμάτησε. Ελπίζω να έπαψε να υπάρχει κι ο λόγος...
Υ.Γ. Από καρτούλα: Αν ποτέ σου χρειαστείς έναν ώμο για να κλάψεις θυμήσου ότι έχω δύο!
.....μαλλον ειχες καταπιεσει τα αρνητικα συναισθηματα μεσα σου....
Εγω δεν θυμαμαι ποτε εκλαψα για τελευταια φορα..μαλλον μεσα στον ιανουαριο..ο χωρισμος ειναι μια δυσκολη στιγμη =)
Προχθές..και με είδε ο Δ,αλλιώς δεν θα τα ξαναβρήσκαμε!ΚΑΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΟΓΟΣ ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ ΠΑΡΑΠΟΝΙΑΡΑ,ΕΝΤΑΞΕΙ???Απλά θέλει λίγη δουλειά να τον βρώ,αλλά υπάρχει!:-(
Πριν ένα χρόνο ίσως και λίγο παραπάνω και τελικά αναρωτιέμαι... είμαι πράγματι τόσο αναίσθητη ή οι περισσότεροι είναι κλαψιάρηδες;
Ο πατέρας μου ηταν αρκετα σκληρος μαζι μας, καλός ομως και δικαιος. Ηταν οικοδομος, με επαιρνε τα καλοκαιρια μαζι του, για να δω ποσο δυσκολη ηταν η δουλεια και ετσι να διαβαζω για να γινω κατι στην ζωη μου.
Το ονειρο του ηταν να με δει σε ενα γραφειο, με καλοριφερ το χειμωνα και air condition το καλοκαιρι, να μην με τρωει ο αερας τον χειμωνα κ' ο ηλιος το καλοκαιρι στα γιαπια.
Σπουδασα στο εξωτερικο, δεν διστασε να με στειλει γιατι παντα στο πισω μερος του μυαλου ηταν αυτη η θεση στο γραφειο. (σε οτιδηποτε γραφειο).
Το πτυχίο το πήρα Σεπτεμβρη στα χέρια μου, δεν εχασα όχι εξάμηνο αλλα ουτε μαθημα σαν φοιτητης. Ειχα δηλωσει οτι δεν θα παραβρεθω στην τελετη κι ειχα την αγωνια του νικητη μεχρι να μου στειλουν τα αποτελεσματα.
Οπως τα παιδια στους Ολυμπιακους αγωνες στην ρυθμικη γυμναστικη για παραδειγμα, ξερουν οτι τα πηγαν καλα, αλλα δεν ξερουν ποσο καλα αv δεν δουν την τελικη βαθμολογια απο τους κριτες.
Ο ταχυδρομος ηρθε, ειχε δυο φακελους για μενα, στον ενα τα αποτελεσματα μου, κι στον αλλο το πτυχιο ΜΟΥ!
Για να μην καθομαι ασκοπα ολο το καλοκαιρι τον βοηθουσα στην δουλεια. Ξυπνουσα στις 6 και φευγαμε για την οικοδομη. Ολο το καλοκαιρι περιμενα για αυτα τα αποτελεσματα, δουλευοντας, σαν να ζητουσα εξ' αρχης συγγνωμη αν κατι δεν ειχε παει καλα.
Την επομενη μερα στις 6, ξεκινησαμε παλι για την οικοδομη.
Δεν γιορτασαμε το γεγονος, δεν μου ειπε μπραβο, δεν μου εδωσε ενα γερο χαρτζηλικι να τα πιω με τους φιλους μου, δεν εφτιαξε η μανα μου λουκουμαδες. Ειδε το χαρτι, δεν μου ειπε τιποτα και την αλλη μερα πηγαμε ξανα σαν να μην ετρεχε τιποτα για δουλεια.
Εκεινη τη μερα του Σεπτεμβριου το 199Χ σκυμμένος στα γόνατα κατι να τριβω σε μια οικοδομη, με επιασε το παραπονο κι αρχισα να κλαιω.
Εκεινη τη μερα ειπα μεσα μου, ολα δικα μου ειναι, ολα! και τα καλα και τα κακα, και ειναι μονο δικα
μου!
Δεν θυμαμαι να εχω ξανακλαψει απο τοτε...
Φιλικά,
Τι πιο ανακουφιστικό από ένα δυνατό, γοερό και κατακλυσμιαίο κλάμα; μακάρι να ερχόταν πατώντας απλά ένα κουμπάκι...! ;-)
Καλημέρα...
Σε ευχαριστω κοπελα μου...ειλικρινα....
Δημοσίευση σχολίου