Έλλειψη επικοινωνίας...

Όχι, δε χωρίσαμε γι αυτό με τον Σ.! Η... έλλειψη επικοινωνίας είναι ένας σικ τρόπος να πεις ότι εμένα μου αρέσει ο Μάλαμας κι εσένα ο Τσαλίκης. Εγώ θέλω Μύκονο κι εσύ Κουφονήσια. Και άλλα τέτοια ασυμβίβαστα!
Το δικό μας πρόβλημα ήταν όντως επικοινωνιακό. Στη βάση του. Έλειπε βλέπετε μια κοινή γλώσσα συνεννόησης! Κι αυτό που έκανε τη... σχέση μας τόσο "extreme" και δελεαστικό στην αρχή, έγινε καθημερινός μπελάς!
Καλά, όταν ήμασταν μαζί, κάπως θα βρίσκαμε τη λύση! Λίγο η νοηματική, λίγο χαρτί - μολύβι (έχω ολόκληρες συνομιλίες σε σκίτσα), μέχρι και translator στο internet έχουμε χρησιμοποιήσει για να βγάλουμε άκρη! Αλλά βγάζαμε! Και είχε και την πλάκα του! Και είχα και ιστορίες να διηγούμαι!
Πώς μιλάς όμως όταν είστε χώρια; Το πρωτοσκέφτηκα τη μέρα που ήθελα να του αλλάξω την ώρα του ραντεβού! Σε οποιονδήποτε άλλο θα έστελνα ένα μήνυμα "sorry, κάτι έτυχε, να πούμε 10 και τέταρτο;".
Εδώ καταρχάς ΔΕ μπορούσα να στείλω τίποτε! Ελληνικά σαφώς δε διάβαζε! Ούτε αγγλικά δυστυχώς! Κι αραβικά - ακόμα - δε μιλάω! Πόσο μάλλον να γράφω! Μη νομίζετε όμως ότι και το τηλέφωνο ήταν απλή υπόθεση! Ασυναίσθητα είπα την παραπάνω πρόταση, επακριβώς! Και κατάλαβε... ακριβώς τίποτε! Τι είναι έτυχε; Και κυρίως τι είναι τέταρτο;;;

Έπειτα ήταν κι όλα τα άλλα θέματα "κουλτούρας" που συμπλήρωναν το σουρεάλ σκηνικό! Δεν έχεις μαγειρέψει τίποτε;! Το σπίτι γιατί είναι άνω κάτω;! Οι γυναίκες στην Αίγυπτο (στην επαρχία, όχι στις πόλεις - θέλω να πιστεύω) δε δουλεύουν! Κι επίσης αν δεν είναι παρθένες δεν παντρεύονται! Άσε που το σεξ είναι αμαρτία και θα πάμε κι οι δυο στην κόλαση! Κι αυτός δεν έχει λέει πρόβλημα γιατί όλη μέρα με ναργιλέδες και κάρβουνα ασχολείται! (έκανε και χιουμοράκι στη νοηματική!)
Μεταξύ αστείου και σοβαρού πάντως κάποιοι φίλοι μου έλεγαν να προσέχω! Μη με δείρει κιόλας καμιά μέρα!
Σας διαβεβαιώ πάντως, δε με έδειρε! Με χώρισε όμως, ή τουλάχιστον έτσι νομίζω!
Σήμερα είχε ρεπό και ήλπιζε να βρεθούμε και μια φορά στο φως της μέρας. Σαν άνθρωποι. Κι όχι στις 4 το πρωί, μετά τη δουλειά του και 3 ώρες πριν φύγω εγώ για τη δική μου... Έλα όμως που εγώ είχα έκτακτη δουλειά και του είπα να βρεθούμε βραδάκι κατά τις 10 (και ξόδεψα μια κάρτα ολόκληρη για να του το εξηγήσω...). Ναι, νομίζω ότι κάπου στράβωσε, αλλά δεν έδωσα σημασία, και τι να έκανα στην τελική;;; Κι αφού ξεμπέρδεψα λίγο νωρίτερα χρέωσα και το σταθερό μου άλλα 3-4 ευρώ για να τον ενημερώσω αν θέλει να έρθει! Με ψιλοενοχλημένο - νομίζω - υφάκι μου είπε ότι έχει κανονίσει κάτι άλλο και θα με έπαιρνε αυτός τηλέφωνο αν ήταν αργότερα.

Και πράγματι με πήρε! Και μου είπε "Τελείωσα".
- Ναι, μπράβο, εγώ όχι ακόμα, έλα σπίτι μπας και.... (πρώτη αυθόρμητη απάντηση που προφανώς πήγε άπατη γιατί δεν κατάλαβε Χριστό!)
- Τέλειωσες αυτό που έκανες; Θα έρθεις τώρα; (δεύτερη, πιο σαφής απάντηση, σχεδόν συλλαβιστά, μπας και κάνουμε contact)
- Όχι. Τελείωσα.
- Τι τελείωσες; Δεν καταλαβαίνωωωωω (με απόγνωση)
- Τελείωσα. Μαζί!
- Α!!! Εμείς τελειώσαμε! Χωρίζουμε;
- Ναι... Θέλεις κάτι; (σαν τι; τσιγάρα; έναν αποχαιρετιστήριο οργασμό; διατροφή;)
- Όοοοχι, ντάξει... Γειαααα...

Υ.Γ.1 Χώρισα, έτσι;;; Για να ξέρω...
Υ.Γ.2 Εμένα αραβικά ποιος θα μου μάθει;;;