Το έτσι, το γιουβέτσι και ο μαλάκας

Ξέρετε ποιο είναι το πιο δύσκολο πράγμα; Να προσπαθείς να μαζέψεις τα κομμάτια της φίλης σου που μόλις χώρισε! Και ξέρετε τι το κάνει ακόμη πιο δύσκολο; Το να το παιδεύεις μια βδομάδα με το έτσι και το γιουβέτσι!

Σκηνή πρώτη, λήψη 1, πάμε!
Κυριακή πρωί, ζέστη λες κι είναι Αύγουστος, καφεδάκι στο Θησείο. "Έχουμε να μιλήσουμε από την Παρασκευή...". Σκατά... "Γιατί;" "Ξέρω γω;" Ακόμη πιο σκατά...
Από που ν' αρχίσεις και που να τελειώσεις; Πότε ξεκίνησε το κακό; Γιατί δεν παίρνεις εσύ; Μήπως είσαι υπερβολική;
Κι αρχίζουν κι οι θεωρίες συνομωσίας! "Να δεις που έχει βρει άλλη..."
Τώρα τι να σου πω... Εγώ για να 'μαι κι ειλικρινής έχω ξεχάσει πως είναι οι σχέσεις! Σχέση-σχέση έχω να κάνω... από το σωτήριο έτος... 2006; Κάπου εκεί...

Σκηνή δεύτερη, Δευτέρα, στη δουλειά, και δε βγαίνει και το deadline...
Τηλέφωνο. "Από το πρωί στη δουλειά, ένα γεια έχουμε πει". Τι να πω τώρα εγώ; "Να δεις που περίμενε να δώσω το μάθημα και μετά..." "..."  "Χωρίσαμε σου λέω". "Στο είπε δηλαδή;" "Όχι, αλλά τι να καταλάβω από τη συμπεριφορά του;". Έλα μου ντε..
Είναι δυνατόν να χωρίζεις μετά από τόσα χρόνια και να μην το ξέρεις; Να μη μπαίνει καν στον κόπο ο άλλος να στο πει;
Ρώτα τον, το κέρατο μου! Ρώτα τον! ΡΩΤΑ ΤΟΝ! "Και γιατί δεν τον ρωτάς;"
"Θα του πω αύριο να μιλήσουμε"

Σκηνή τρίτη, σπίτι μου, κοντινό πλάνο στο μπουκάλι το ουίσκι.
Ποτό. Γκομενοανάλυση. Ποτό. Μπινελίκια. Ποτό. Κλάμα. Ποτό. Θεωρίες συνομωσίας. Ποτό. Αισιόδοξα σενάρια (εγώ ήμουν αυτή). Κι άλλο ποτό.  Απαισιόδοξα σενάρια (να προετοιμαζόμαστε). Κλάμα και ποτό.
"Ρώτα τον $%#@ το κέρατό μου, μην κλαίμε τσάμπα!" (το 'χω ξαναδεί και το έργο...)

Σκηνή τέταρτη, εξωτερικό πλάνο
Γυρίζω σπίτι, φορτωμένη σακούλες σούπερ μάρκετ και χτυπάει το κινητό. Ωχ ωχ ωχ...
"Μου είπε να βρεθούμε κάπου έξω" "..." "Να μιλήσουμε"
Άντε επιτέλους!
"Θα μου πει να χωρίσουμε... Αλλιώς θα ερχόταν να με πάρει..."
Ανάλυση και κόντρα ανάλυση... (εγώ και οι σακούλες μου σωριαζόμαστε στα σκαλάκια γειτονικής πολυκατοικίας)
Τουλάχιστον σε λίγο θα μάθουμε!

Σκηνή πέμπτη, ηχητικό... (ψυθιρίζει)
"Τα βρήκαμε, θα σου πω..."
Να χαρώ; Να σιχτιρίσω;Τσάμπα το κλάμα, και το 'λεγα... Άσε να μου πει και βλέπουμε...

Σκηνή έκτη, σουρεάλ
Λεωφορείο. Άνευ κλιματισμού. Πήχτρα στον κόσμο. Και κάνω αυτό που μου τη σπάει περισσότερο. Μιλάω στο κινητό, δίνοντας show για ωτακουστές και κακόμοιρους συνεπιβάτες που σε τίποτε δε φταίνε να μοιράζονται τις πίκρες και τους καημούς μας. Και την ακούω να μου λέει για το πώς στην αρχή ήταν αποφασισμένος να χωρίσουνε. Και πώς τελικά το συζητήσανε. Και πώς άλλαξε το κλίμα. Και τι ωραία λόγια της είπε. Και πώς τελικά τα ξαναβρήκανε. Και μπούρου μπούρου ότι ναι μεν υπάρχουν προβλήματα, αλλά θα τα παλέψουν, γιατί την αγαπάει. Και θέλει να την κάνει ευτυχισμένη. Και γιατί χωρίς αυτήν η ζωή του είναι ένα τίποτε...
"Τι να πω; Χαίρομαι..." Τι να πω; Πρόσεχε; Τι να πω; Κατάλαβες γιατί έγινε όλο αυτό; Το λύσατε; Είσαι οκ; Θα είστε οκ; Τι να πρωτοπώ...

Σκηνή έβδομη (κι άντε, σε λίγο τελειώνουμε - για σήμερα)
Καφεδάκι με την Ι. και επιτέλους όχι πια δάκρυα! Κι όχι άλλο αλκοόλ!
Ναι καλά...
Το κινητό μου... ^%#^&^$&#%$%@
"Χωρίσαμε".
Ε, άντε μου και στο διάολο!!!

Γκραν φινάλε, στο μπαλκόνι, με ό,τι αλκοολούχο έχει απομείνει στην κάβα...
Ποτό. Γκομενοανάλυση. Ποτό. Μπινελίκια. Ποτό. Κλάμα. Ποτό. Θεωρίες συνομωσίας. Ποτό. Την Παναχαϊκή μου. Κι άλλο ποτό.  Πάμε γι άλλα. Κλάμα και ποτό.

Τίτλοι τέλους...............

Και τα νεύρα μου κρόσια! Δε φτάνει που οι χωρισμοί είναι επώδυνοι έτσι κι αλλιώς, πρέπει να τους κάνουμε κι ακόμα χειρότερους;
Γιατί μπορεί να θέλουμε να πληγώσουμε τόσο πολύ ένα άτομο που ζήσαμε τόσα μαζί;
Είναι απόφαση που παίρνει κανείς ελαφρά τη καρδία;
Και αλλάζει γνώμη τρεις φορές σε ένα 24ωρο;
Τη μια σε θέλει για μάνα των παιδιών του και την άλλη το... ξανασκέφτεται και δε νοιώθει τίποτε όταν κοιμάται μαζί σου;!;!;!
Κοπάνα ρε το κεφάλι σου στον τοίχο!
Λίγη συνέπεια στα όσα λέμε!

Παραιτούμαι. Με έχει βαρέσει και το ουίσκι στο κεφάλι..

Υ.Γ. Να δηλώσω παρεμπιπτόντως ότι πρώτα άκουσα τη φράση "μια έτσι, μια γιουβέτσι" και πολλαααα χρόνια αργότερα έμαθα ποιο φαγητό είναι το γιουβέτσι! Και στη θέση του γιουβετσίου, πολύ θα θιγόμουν αν με χρησιμοποιούσαν σε μια τέτοια φράση! Γιουβέτσι rulez! :-p