Στο τελευταίο πάρτυ έφτασα αργοπορημένη γιατί με είχε πάρει ο ύπνος. 12 μέρες ξενύχτι, αλκοόλ, μαθήματα και εκδρομές ήταν αρκετές για να με φτάσουν στα όρια μου...
Η κλασσική παρέα των καπνιστών με περίμενε στα σκαλιά με ένα μπουκάλι μπύρα. Η ατμόσφαιρα ήταν λίγο μελαγχολική. Ανταλλάξαμε τηλέφωνα και e-mail. Βγάλαμε τις τελευταίες φωτογραφίες. Χάρισα τα μισά μου βραχιόλια και σκουλαρίκια. Μου χάρισαν αναπτήρες και κονκάρδες.
Κατά τις τέσσερις πέρασαν και τα παιδιά από την IAESTE! Και ξαναβρήκα και τον ξανθό Πολωνό μου. Έμαθα επιτέλους και το όνομά του! "Όποιος ψάχνει βρίσκει" μου έγραψε στο μπλοκάκι μου μαζί με το e-mail του. Έφυγε πριν τελειώσει το πάρτυ. Κι έμεινα στα σκαλάκια με τον Τυνήσιο.
"It's your last night here, right?" με ρώτησε.
"Yes, and I wanna do something crazy!"
Μου πρότεινε να πάμε στο κάστρο. Έξω ψιχάλιζε. Του πρότεινα να πάμε στο δωμάτιο μου. Είχα δει τη συγκάτοικο να φεύγει με ένα Ρουμάνο νωρίτερα...
Ενώ κάναμε ένα διάλειμμα για τσιγάρο άκουσα κάποιον να προσπαθεί να ανοίξει την πόρτα. Πετάχτηκα! Η συγκάτοικος μου και μια άλλη Σουηδέζα χαζογελούσαν απ' έξω... "Ποιός είναι εκεί΄"
Της έδωσα τις πιτζάμες της, οδοντόβουρτσα και ρητή εντολή να μη γυρίσει πριν τις 8. Και ξαναγύρισα στο μεθυσμένο Τυνήσιο που προσπαθούσε να ανάψει ανάποδα το τσιγάρο του.
Έφυγε κατά τις οχτώ, ξυπόλητος και με τα παπούτσια στο χέρι για να κατέβει στο δωμάτιο του. Έμεινα για λίγο ξύπνια κάνοντας ένα μικρό απολογισμό γι αυτό το σεμινάριο, για το οποίο μου είχαν πεί that there is a lot of alcohol, a lot of fun and a lot of fuck... (and they were right actually)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου