Αυτό το πάθημα δε λέει να γίνει μάθημα...

Τόσο καιρό το συζητάω αυτό το "έσω έτοιμη"... Πότε επιτέλους θα αρχίσω να το εφαρμόζω;
Το σημερινό πρόγραμμα ήταν εξ' ορισμού χαλαρό... Για καφεδάκι θα πήγαινα στη Σ. και μετά στο πατρικό μου να δω και τον αδερφούλη μου, που, ε, ένα μήνα, μου 'λειψε κι αυτός!
Γιατί λοιπόν να ξυρίσω τα πόδια μου;;; (ήδη ακούω τη γκρίνια της Α. στερεοφωνικά!)
Με το που φτάνω στο σπίτι των δικών μου πετυχαίνω τον αδερφό μου με δυο φίλους του, αραχτούς στο μπαλκόνι! Καταπληκτικά! Πιάνουμε την κουβέντα για εκδρομές, διακοπές και τα σχετικά... Πιάνουμε και μια ψιλογκομενοκουβέντα με τον αδερφό να ρίχνει καμιά κλωτσιά όποτε θεωρούσε ότι... παραφέρομαι! Γενικώς το βράδυ πήγαινε πολύ καλύτερα από ότι είχα υπολογίσει...
Το θέμα βέβαια είναι ότι... εεεε... να... με τον ένα φίλο του αδερφού μου είχα κάτι παλιά τραβήγματα... Τα οποία φυσικά ο αδερφούλης μου ούτε καν υποψιάζεται γιατί αλλιώς δεν ξέρω ποιον θα είχε σφάξει πρώτον... Κι όπως είχαμε πιάσει και την γκομενοκουβέντα μου κλείνει το μάτι... Μου ψιθυρίζει κι ένα "θα πας σπίτι μετά;" με νόημα...
Μωρέ εγώ θέλω να πάω σπίτι! Το ρημάδι το πόδι γιατί δεν το ξύρισα; Γιατί;
Ευτυχώς αυτή τη φορά το κακό διορθώθηκε εύκολα... (Σαν) στο σπίτι μου ήμουν στην τελική! Χάθηκα για κανένα τεταρτάκι στο μπάνιο κι όλα κομπλέ! Αλλά, μυαλό πότε θα βάλω ρε γαμώτο;

_____

Πανσέληνος κι έκλειψη απόψε... Το σχολίασε ο Μ. όπως πηγαίναμε προς το σπίτι μου... :)