Τον Σλοβένο τον είχα βάλει στο μάτι από την αρχή. Ξανθός, με baby face και σωματώδης. Τον θυμάμαι συνέχεια με μια μπύρα στο χέρι κι ένα πλατύ χαμόγελο. Δε μίλαγε πολύ.
Δεν ξέρω αν και πόσο μεθυσμένος ήταν εκείνο το βράδυ. Κάποια στιγμή απλά μου είπε ότι μάλλον είχε πιει πολύ και θα προτιμούσε να πιει από το ποτό που είχε φέρει από τη χώρα του. Θα ήθελα ίσως να πάω μαζί του μέχρι το δωμάτιο;
Αφήσαμε το πάρτυ και ανεβήκαμε στο δωμάτιο. Το ποτό ήταν πράγματι καλό. Ενώ έπινα έβαλε το χέρι του στο στήθος μου.
"Are these real?". Οοοοκ, αυτήν την ατάκα ομολογώ δεν την έχω ξανακούσει! Γέλασα και έβαλα το χέρι μου στη μέση του. Συνεχίζοντας τις άκυρες ατάκες κι ενώ ήμαστε ήδη αγκαλιά με ρωτάει "Wanna do it?".
Oh yeah!
Με το παράθυρο ανοιχτό, τη μουσική από το πάρτυ να ακούγεται, την καρέκλα πίσω από την πόρτα για να μη μπει ο συγκάτοικος και το κεφάλι μου να κουτουλάει στο ξύλο του στενού κρεβατιού έζησα την πρώτη νύχτα... πολιτισμικής ανταλλαγής...
Γυρνώντας αργότερα στο πάρτυ ελαφρώς αναμαλλιασμένη αναρωτιόμουν αν θα έπρεπε να αισθάνομαι πρέσβειρα ή απλά τσούλα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου