Με το μαλλί μπανάνα

Ή αλλιώς: τι έγινε την Παρασκευή!

Γενικά, όποτε έχουμε ραντεβού, περνάμε πολύ περισσότερη ώρα απ' ότι συνήθως για να ετοιμαστούμε. Προσέχουμε κάθε λεπτομέρεια. Θέλουμε τα πάντα να είναι τέλεια! Ή τουλάχιστον έτσι συνηθίζεται, έτσι θα έπρεπε...
Εγώ προσωπικά δεν τα πάω πολύ καλά με αυτές τις ετοιμασίες. Με αγχώνουν. Αυτή τη φορά βέβαια το παράκανα. Θα ερχόταν σπίτι μου ο Μ., το παιδί από τη δουλειά που μου άρεσε. Και, λίγο γιατί βαριόμουν, λίγο γιατί άργησα να ξυπνήσω και λίγο γιατί θεωρούσα καμένη τη φάση, δεν είχα κάνει καμία ετοιμασία... Του άνοιξα την πόρτα φορώντας το τριμένο μακό που έχω για πιτζάμα κι έχοντας το μαλλί πιασμένο μπανάνα, στερεωμένο με ένα μολύβι! Και το τονίζω αυτό γιατί το μαλλί δεν το μαζεύω ούτε όταν είμαι με τα κορίτσια...


Παρά την απαράδεκτη κυριολεκτικά εμφάνισή μου, το γεγονός ότι το σπίτι είχε το χάλι του το μαύρο κι ότι ο Μ. έπρεπε να περιμένει να πλύνω πρώτα κανά δυο ποτήρια για να του φτιάξω επιτέλους καφέ, το "όχι ραντεβού" μας πήγε πάρα πολύ καλά! Κι όπως έγραψα και στο προηγούμενο ποστ, καταλήξαμε να φιλιόμαστε!
Ίσως τελικά ο λόγος που πήγαν όλα καλά να ήταν ακριβώς αυτός! Το γεγονός δηλαδή ότι δεν είχα αγχωθεί! Δεν είχα περάσει ώρες μπροστά στη ντουλάπα προσπαθώντας να αποφασίσω τι να βάλω. Δεν είχα αναλύσει και ξανααναλύσει με τα κορίτσια το τι θα πω και τι θα κάνω. Το αν θα καθήσω στον καναπέ ή στο κρεβάτι. Το αν θα του πετάξω κανένα υποννοούμενο ή όχι.

Όταν διηγήθηκα τη φάση στα κορίτσια η Ε. μου έδωσε συγχαρητήρια, η Ν. ρώτησε τρεις φορές "μα, με το μαλλί μπανάνα;", η Μ. κοίταξε την Α. με ύφος "τι έχεις να πεις τώρα;" κι η Α... Η Α. μου έκανε για άλλη μια φορά κήρυγμα περί θηλυκότητας! Κι ότι αν είχα κάνει τον κόπο να ετοιμαστώ (κοινώς να ξυρίσω και τα πόδια μου) τώρα θα είχα κάνει και σεξ! Γαμώ το! Μου τη δίνει η Α. όταν έχει δίκιο...