Παραμύθια για μεγάλα κορίτσια...

Ο zouri έγραψε ότι η ιδανική γυναίκα είναι αυτή που έβαλε τα παραμύθια για πάντα στο πατάρι...

Εγώ όμως δεν έχω καμιά πρόθεση να εγκαταλείψω τα παραμύθια μου...
Όχι, δεν ήρθε ακόμα η ώρα να κλείσω την Χιονάτη στο μπαούλο. Ούτε τη Σταχτοπούτα και τη Ραπουνζέλ. Μπορούν να μείνουν ακόμα μαζί μου. Για πάντα! Μόνο που θα πρέπει να αλλάξουν λίγο. Για να παραμείνουν ηρωίδες θα πρέπει να στριμωχτούν στα ενήλικά μας παραμύθια. Να σπουδάσουν, να πιάσουν δουλειά, να γίνουν ανεξάρτητες.



Κανένας πρίγκιπας δε θα σώσει τη Χιονάτη από το μήλο, κανένας πρίγκιπας δε θα ξυπνήσει την Ωραία Κοιμωμένη. Η Ραπουνζέλ θα κόψει επιτέλους τα μαλλιά της κι η Σταχτοπούτα θα πάψει να παίζει με τις στάχτες και θα ψάξει στις μικρές αγγελίες για δουλειά.

Τα μακρυά φορέματα του χορού που κοιτάγαμε στις σελίδες των παραμυθιών θα αντικατασταθούν με τζιν και μακό. Τα μικροσκοπικά κρυστάλινα γοβάκια θα γίνουν τουριστικά πέδιλα και σαγιονάρες. Οι ηρωίδες των παιδικών μας χρόνων θα τριγυρνούν ανάμεσα μας με το mp3 player στ' αυτιά, από αμφιθέατρο σε αμφιθέατρο, από συνέντευξη σε συνέντευξη κι από δουλειά σε δουλειά!

Και εκεί που θα τελειώνει το παραμύθι, με την ηρωίδα απόφοιτο ΑΕΙ με μεταπτυχιακό και μάστερ, υψηλόβαθμο στέλεχος πολυεθνικής με προοπτικές ανάπτυξης, με ιδιόκτητο διαμέρισμα διαμπερές και με θέα, Ι.Χ. και laptop... Ίσως, λέω ίσως, τότε να εμφανιστεί κι ο πρίγκιπας από καμιά γωνιά... Ιδρωμένος και λαχανιασμένος. Κι ίσως τότε η ηρωίδα μας να τον σώσει! Και να ζήσουν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα...