Η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο

Όχι! Εγώ δεν είμαι εκδικητικός άνθρωπος... Απ' ότι φαίνεται όμως ο Ν. ήταν...
Η ιστορία που ακολουθεί περιγράφει τη χειρότερη χυλόπιτα της ζωής μου. Τώρα που τη βλέπω γραμμένη δεν πονάει λιγότερο, αλλά ελπίζω ότι κάπως έτσι θα καταφέρω να τη στείλω στο φάκελο των αναμνήσεων...

Τον Ν. τον γνώριζα χρόνια. Από το σχολείο. Και ποτέ δεν είχε κάνει καμιά κίνηση. Θυμήθηκε ότι με γουστάρει μια βδομάδα αφού τα έφτιαξα με τον Γ.! Κι άρχισε το στενό μαρκάρισμα, απροκάλυπτα, μπροστά στα μάτια του! Φέρνοντας με σε δύσκολη θέση και τέλος αναγκάζοντας με να κάνω το διαιτητή μεταξύ τους. Οι δυο τους δεν ξαναμίλησαν ποτέ. Εγώ όμως συνέχισα να κάνω παρέα με τον Ν., αφού φυσικά του ξεκαθάρισα κάποια πραγματάκια. Η φιλία μας δεν ήταν και πολύ σταθερή και δεν έλειπαν οι φάσεις που ο Ν. ξεπερνούσε τα όρια. Ή που ο Γ. - δικαιολογημένα - δυσανασχετούσε. Συνέχισα όμως να πατάω σε αυτό το τεντωμένο σκοινί για χρόνια.

Τη μέρα που χώρισα με τον Γ. και πριν πιάσω το τηλέφωνο να πάρω τις φίλες μου έπιασα το κινητό και πήρα τον Ν.. Ο οποίος ήρθε αμέσως στο σπίτι μου. Και αμέσως επίσης κατέληξε στο κρεβάτι μου. Με τα ρούχα μισοβγαλμένα και με μένα από πάνω η φάση πάγωσε. Ο Ν. με έσπρωξε πίσω και μου έριξε την πιο σκληρή χυλόπιτα που είχα ποτέ μου φάει.

Σε αυτήν την περίεργη στάση, προσπαθώντας να καλυφτώ, τον άκουσα να με βρίζει για τον τρόπο που του φέρθηκα, για τις προσπάθειες που είχε κάνει τόσα χρόνια να με δει φιλικά και για την αχαριστία μου... Για το πόσο σκληρή κι εγωίστρια ήμουν να τον φωνάξω εκεί για μια ξεπέτα. Για μια παρηγοριά. Αυτόν που είχε προσπαθήσει τόσο πολύ να καταπνίξει τα αισθήματα του για να μη με χάσει από φίλη...

Σχεδόν με πέταξε από το κρεβάτι, σηκώθηκε και ντύθηκε. Έφυγε χωρίς να μιλήσει. Και με άφησε διπλά πληγωμένη να μην ξέρω για τι να πρωτοκλάψω.... Με γέμισε τύψεις. Κι έπειτα οργή! Και περιέργεια... Ποιός άντρας θα έκοβε μια φάση στη μέση απλά για να πάρει εκδίκηση; Πόσο πολύ τον είχα πληγώσει; Πόσο μαλάκας ήταν τέλος πάντων;