Εσύ Γιώργο πήρες;

Σήμερα κατάφερα να υπερνικήσω τη ζέστη που με έχει καθηλώσει την τελευταία βδομάδα και να βγω επιτέλους για ένα ποτό με την Ν. και μια φίλη της! Τη Λ. την έχω δει αρκετές φορές. Και θα μπορούσα να τη χαρακτηρίσω μέχρι και νορμάλ! (:-Ρ) Αλλά σε συνδιασμό με την Ν. κάθε φορά με σοκάρουν! Με την καλή έννοια!

Καταρχάς είναι κι οι δύο της λογικής "πέσε πίτα να σε φάω"! Όχι απλά δεν υπάρχει περίπτωση να κάνουν αυτές το πρώτο βήμα σε μια γνωριμία! Αλλά θα κάνουν και τη ζωή πατίνι σε όποιον κακομοίρη προσπαθήσει να τις πλησιάσει! Ακόμα κι αν κόβουν φλέβες για πάρτη του...

Δεν είναι θέμα εγωισμού... Κι ούτε έχουν κανένα κόλλημα με το ποιος ξεκίνησε τη φάση! Ή θέλουν να το παίξουν δύσκολες... Απλά την κρίσιμη στιγμή το σύστημα μπλοκάρει και αναζητούν την έξοδο κινδύνου! Η Λ. μάλιστα παραδέχτηκε ότι μια φορά το έβαλε στα πόδια! Κι άφησε τον άλλο σύξυλο! Ευτυχώς πάντως αυτό το στάδιο του Forest Gump (Run Forest! Run!) το έχει ξεπεράσει...

Η όλη κουβέντα ξεκίνησε από το γεγονός ότι είμαστε πάλι όλες μπακούρια! Κι ότι αυτή είναι η τιμωρία του σύμπαντος (αμάν πια με αυτό το σύμπαν) για τα όσα προλάβαμε να κάνουμε μέχρι τώρα! Γιατί αν εγώ δεν ήμουν μια φορά καλό κοριτσάκι μέχρι τώρα, αυτές δεν ήταν δέκα! Και καθώς - είπαμε - έχουν κι αυτό το "πρόβλημα" προσέγγισης, είχαν αναπτύξει ολόκληρες στρατηγικές! Καταρχάς έβαζαν την κοινωνική της παρέας να καρφώνει κάποιον από την... αντίπαλη παρέα! Κι αφού ενώνονταν οι παρέες (πόσο πιο εύκολα ήταν τα πράγματα στο λύκειο;;;), ε, όλο και κάτι γινόταν!

Και δεν είναι εδώ το θέμα! Πολλές φορές γούσταραν το ίδιο άτομο και δυο και τρεις απ' την παρέα... Η συμφωνία καταρχάς ήταν "σ' όποια κάτσει"! Κι από κει και πέρα, αφού τον χώριζε η μία ήταν και πάλι ελεύθερος για τις υπόλοιπες! Τέτοια ευγενής άμιλα! Αλλά και τέτοιο επίπεδο κοινοκτημοσύνης..!

- Ρε συ, δε θυμάμαι... Εσύ Γιώργο πήρες;
- Ναι ρε! Δε θυμάσαι; Στο πάρτυ που εσύ φασώθηκες με τον Κώστα της Μαρίας;

*ζντόινγκ*

Παραμύθια για μεγάλα κορίτσια...

Ο zouri έγραψε ότι η ιδανική γυναίκα είναι αυτή που έβαλε τα παραμύθια για πάντα στο πατάρι...

Εγώ όμως δεν έχω καμιά πρόθεση να εγκαταλείψω τα παραμύθια μου...
Όχι, δεν ήρθε ακόμα η ώρα να κλείσω την Χιονάτη στο μπαούλο. Ούτε τη Σταχτοπούτα και τη Ραπουνζέλ. Μπορούν να μείνουν ακόμα μαζί μου. Για πάντα! Μόνο που θα πρέπει να αλλάξουν λίγο. Για να παραμείνουν ηρωίδες θα πρέπει να στριμωχτούν στα ενήλικά μας παραμύθια. Να σπουδάσουν, να πιάσουν δουλειά, να γίνουν ανεξάρτητες.



Κανένας πρίγκιπας δε θα σώσει τη Χιονάτη από το μήλο, κανένας πρίγκιπας δε θα ξυπνήσει την Ωραία Κοιμωμένη. Η Ραπουνζέλ θα κόψει επιτέλους τα μαλλιά της κι η Σταχτοπούτα θα πάψει να παίζει με τις στάχτες και θα ψάξει στις μικρές αγγελίες για δουλειά.

Τα μακρυά φορέματα του χορού που κοιτάγαμε στις σελίδες των παραμυθιών θα αντικατασταθούν με τζιν και μακό. Τα μικροσκοπικά κρυστάλινα γοβάκια θα γίνουν τουριστικά πέδιλα και σαγιονάρες. Οι ηρωίδες των παιδικών μας χρόνων θα τριγυρνούν ανάμεσα μας με το mp3 player στ' αυτιά, από αμφιθέατρο σε αμφιθέατρο, από συνέντευξη σε συνέντευξη κι από δουλειά σε δουλειά!

Και εκεί που θα τελειώνει το παραμύθι, με την ηρωίδα απόφοιτο ΑΕΙ με μεταπτυχιακό και μάστερ, υψηλόβαθμο στέλεχος πολυεθνικής με προοπτικές ανάπτυξης, με ιδιόκτητο διαμέρισμα διαμπερές και με θέα, Ι.Χ. και laptop... Ίσως, λέω ίσως, τότε να εμφανιστεί κι ο πρίγκιπας από καμιά γωνιά... Ιδρωμένος και λαχανιασμένος. Κι ίσως τότε η ηρωίδα μας να τον σώσει! Και να ζήσουν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα...

Η φορά που το σύμπαν συνομώτησε για να παραμείνω πιστή

O Coehlo την ξεκίνησε όλη αυτή την... θεωρία συνομωσίας με την χαζοχαρούμενη κι υπεραισιόδοξη δήλωση του ότι "όταν θέλεις κάτι πάρα πολύ, όλο το σύμπαν συνωμοτεί στο να γίνει πραγματικότητα"! Κι από κει και πέρα χιλιάδες ανέκδοτα, παραφράσεις και παραλλαγές έκαναν την εμφάνιση τους!
Όταν θέλεις λοιπόν κάτι πάρα πολύ το σύμπαν τι κάνει;
Συνομωτεί για να το πετύχεις;
Κάνει την πάπια;
Ή μήπως το σύμπαν έχει και καλύτερα πράγματα να κάνει από το να ασχολείται με μερικούς εγωκεντρικούς τύπους που θεωρούν ότι άλλη δουλειά δεν έχει από το να περιστρέφεται γύρω τους;

Όπως και να 'χει, μερικές φορές αισθάνομαι ότι το σύμπαν έχει μια περίεργη αίσθηση του χιούμορ! Και μου στέλνει πολύ παράξενα μηνύματα!

Την ιστορία αυτή τη θυμήθηκα χτες, συζητώντας με την μικρή της παρέας, τη Σ., για την τριήμερή της. Και θυμήθηκα και τη δική μας τριήμερη!

Τα είχα μόλις φτιάξει με τον Σ... Κι ήμουν τρελά ερωτευμένη! Ο Σ. όμως ήταν σε άλλο σχολείο και θα έπρεπε να περάσω τρεις ολόκληρες μέρες μακρυά του! Το είχαμε νομίζω υπολογίσει και σε ώρες και τις μετράγαμε ανάποδα με την Ε. (που από τότε ήταν κολλημένη με τον Χ.)! Σταματήσαμε βέβαια να υφαίνουμε το πέπλο της πιστής Πηνελόπης με το που φτάσαμε στο ξενοδοχείο κι άρχισαν οι πρώτες πλάκες με τα δωμάτια και τα τηλέφωνα!

Περάσαμε τρεις αξέχαστες μέρες με άφθονο ξενύχτι, αλκοόλ και τσιγάρα στα κρυφά, με πόδια πρησμένα από τα ψηλοτάκουνα παπούτσια που είχαμε για πρώτη φορά φορέσει (εγώ προσωπικά τα έβαλα για 10 λεπτά, έφαγα μια μεγαλοπρεπέστατη τούμπα στις σκάλες και ξανάβαλα τα μποτάκια μου!)! Με τηλεφωνικές φάρσες και κυνηγητό στους διαδρόμους του ξενοδοχείου. Με βουτιές στην πισίνα (συνήθως όχι οικειοθελώς) και φυσικά με αρκετά ερωτικά μπερδέματα. Πόσα ζευγάρια δημιουργήθηκαν και χάλασαν μέσα σε ένα και μόνο τριήμερο δε μπορώ να θυμηθώ. Θυμάμαι όμως πολύ καλά ότι εγώ ήμουν πιστή! Σχεδόν...

Κάπου στη μέση του ταξιδιού της επιστροφής βρέθηκα στον κάτω όροφο του πούλμαν. Οι πάνω άλλωστε ακούγανε Βανδή στη διαπασών... Οι κάτω πάλι είχαν ξεραθεί στον ύπνο. Εκτός από τον Π.!

Ο Π. καθόταν στο διάδρομο τρώγοντας σοκολάτα. Με φώναξε κοντά του. Στεκόμουν ακριβώς μπροστά του κι αυτός με τάιζε σοκολάτα. Έχω ξαναπεί ότι ΔΕ μου αρέσει η σοκολάτα αλλά σε τέτοιες φάσεις πραγματικά δεν έχει σημασία. ;-)
Ο Π. άλλωστε ήταν κι ένα μεγάλο μου κόλλημα. Από την Α Γυμνασίου μέχρι και την Α Λυκείου τα φτιάχναμε και τα χαλάγαμε μια φορά το χρόνο!
Όταν πια η σοκολάτα τέλειωσε ο Π. έσκυψε και τα χείλη μας σχεδόν ακούμπησαν.



- Πολύ θα ήθελα να φιλήσω μια κοπέλα που μόλις έχει φάει σοκολάτα, μου είπε...

Τη στιγμή που τα χείλη μας είχαν ακουμπήσει ακούστηκε η φωνή της Αγγλικού, που μας συνόδευε στην εκδρομή.

- Αναρωτιέμαι τι θα κάνετε όταν γυρίσουμε στο σχολείο με όλα αυτά που έχουν γίνει!

Μα, τώρα βρήκε κι αυτή να ξυπνήσει; Και να πάθει και τέτοια κρίση εξυπνάδας; Εγώ νόμιζα ότι δεν είχε πάρει χαμπάρι τι παιζόταν!

Τέλος πάντων, το φιλί αυτό δε δόθηκε ποτέ... Γύρισα στον Σ. και ποτέ δε θα μάθω τι διαφορετικό θα μπορούσε να είχε γίνει... Φαντάζομαι όμως ότι το σύμπαν θα γέλασε αρκετά με τη φάρσα που μου σκάρωσε!

Η Αλίκη στη χώρα των σχέσεων

Πρέπει να ήμουν γύρω στα 10 όταν ακολούθησα τον λευκό κούνελο σε αυτήν την παράξενη χώρα... Τότε βέβαια δεν ήξερα τι ακριβώς να περιμένω...

Είχα πειραματιστεί κι εγώ με το σιρόπι που με έκανε μικροσκοπική και τα μπισκότα που με έκαναν επιτέλους Μεγάλη!

Κι είχα διασκεδάσει αφάνταστα μες στο λαβύρινθο!
Είχα ερωτευτεί παράφορα το 9 κούπα... Μέχρι που τα κάναμε από κούπες!
Είχα περάσει μια βραδιά πάθους (μέχρι 23:45 με το ρολόι του μπαμπά) με το 3 μπαστούνι... Που τελικά βέβαια τα βρήκαμε μπαστούνια και χωρίσαμε!
Κι έχω μείνει τώρα, 14 χρόνια μετά, να περιπλανούμαι ακόμα άσκοπα μες στους διαδρόμους του, με τον γάτο του Cheshire να με περιγελά...

Κι ο λαβύρινθος μοιάζει να μην τελειώνει ποτέ! Εκεί που νομίζω ότι βρήκα επιτέλους την έξοδο - τσουπ! - κάτι πάει στραβά και χάνομαι και πάλι...

Κι όμως! Ο λαβύρινθος είναι γεμάτος από άτομα σαν κι εμάς... Τους ακούω συνέχεια. Και που και που διασταυρώνονται κι οι δρόμοι μας! Αλλά για λίγο μόνο... Για τόσο λίγο...

Κατά βάθος όμως είμαι σίγουρη... Μόνο δυο-δυο θα μπορούσαμε να βγούμε επιτέλους από αυτό το λαβύρινθο. Κι από τη χώρα των θαυμάτων. Για να ακολουθήσουμε κάποιον άλλο κούνελο, σε κάποια άλλη κουνελότρυπα, που θα μας οδηγήσει σε κάποια άλλη μαγική χώρα! Με νέους λαβύρινθους και προβλήματα. Με μια άλλη ντάμα κούπα που θα μας κυνηγάει...

Οι κανόνες του παιχνιδιού - Μέρος 2ο

Ποτέ μη μιλάτε πρώτη σε έναν άντρα!
Μην του τηλεφωνείτε εσείς πρώτη!
Μην τον αφήσετε να σας φιλήσει στο πρώτο ραντεβού!
(για σεξ να φανταστώ αποκλείεται, ε;)

Αυτές λέει είναι οι συμβουλές για να τυλίξεις επιτέλους τον Mr.Right!
Για να πάψεις να γκρινιάζεις που είσαι ακόμα μόνη ή που οι άντρες σ' εκμεταλλεύονται!

Η Σ., ξαπλωμένη στον καναπέ, διάβαζε τη λίστα με όλους αυτούς τους παράλογους κανόνες φωναχτά.
Η Ν. έβριζε το συγγραφέα...
Η Ε. γέλαγε.
Η Μ. το σκεφτόταν (ε, όταν περνάς τα 30 μάλλον το παθαίνεις αυτό! lol).
Η Α. τους αμφισβητούσε (με επιχειρήματα!).
Κι εγώ κρατούσα τα στατιστικά (η εξεταστική τέλειωσε, το κόλλημα όμως έμεινε)! Και είχα σπάσει πάνω από τους μισούς κανόνες!
Κι εδώ που τα λέμε τώρα είμαι μόνη! Βρε, λες να φταίει αυτό;

Λες να ισχύουν αυτοί οι παλιομοδίτικοι φαλλοκρατικοί κανόνες που θέλουν τη γυναίκα άβουλη και θύμα στο παιχνίδι των σχέσεων; Μυστηριώδη και απαλλαγμένη από ανθρώπινα χαρακτηριστικά; Και λίγο... κότα;

Γιατί στην τελική να μην του μιλήσω εγώ πρώτη; Και γιατί να μην μοιραστούμε τα έξοδα στο πρώτο ραντεβού; Γιατί να το παίζω δύσκολη; Και γιατί σώνει και ντε πρέπει να αντισταθώ στις ορμές μου; (κάπου εδώ βέβαια η Ν. μου είπε ότι είμαι λίγο τσούλα...)

Δεν πιστεύω σε κανόνες! Μου τη δίνουν τα στερεότυπα! Κάθε άνθρωπος θέλει διαφορετικό τρόπο προσέγισης και κάθε κατάσταση απαιτεί ειδικούς χειρισμούς! Δεν χρειάζομαι τους κανόνες σας λοιπόν! Θα συνεχίσω με τους δικούς μου! Κι ό,τι γίνει! ;-)

____

Το κείμενο Οι κανόνες του Παιχνιδιού (συμβουλές για άντρες) βρίσκεται εδώ